زیبایی در زشتی؛ ملاقات با دنیل مدودف، زمانی که احتمالا کسی جز خانواده اش او را نمی شناخت

1 - مجری برگزاری مراسم اهدای جوایز رقابت های تنیس 250 امتیازی چنایِ هند در سال 2017 وقتی نام نایب قهرمان این رقابت ها را بر زبان آورد، طبق معمول همیشگیِ چنین مراسم هایی، تعارفات روتینی کرد و از این گفت که در آینده از نایب قهرمان این رقابت ها بیشتر خواهیم شنید و او روزی می تواند به افتخارات بزرگی در تنیس دنیا دست پیدا کند. احتمالا برای تمامی حاضران در استادیوم زیبای SDAT شهر چنای هند، این صحبت های مجری، همان تعارفات معمول و روتین به نظر می رسید و کسی روی دنیل مدودف، جوان روسی که توانسته بود تا فینال این رقابت های 250 امتیازی پیش بیاید، حساب چندانی باز نمی کرد. برای من اما که در نزدیک ترین ردیف نسبت به کورت نشسته بودم، دنیل مدودف، از همان نخستین بازی که از او در چنای دیده بودم، بازیکن خاصی بود. در چنای همه آن روزها از جوزف کوالیک، تنیسور اهل اسلواکی صحبت می کردند که توانسته بود در دور دوم مارین چیلیچ مشهور را در دیداری تماشایی حذف کند اما برای من از همان ابتدا، بازیکن خاصِ این تورنمنت، دنیل مدودف بود. مدودف در فینال رقیب چدان سختی برای روبرتو باتیستا آگوت نبود و در دو ست مغلوب این بازیکن مشهور اسپانیایی شد اما مشخص بود که این شکست، تنها آغاز یک مسیر هیجان انگیز و تاریخی برای ورزش روسیه است.

 

2 - به جز بازی نخست مدودف مقابل تیاگو مونتیرو برزیلی، سایر مسابقات او را از دور دوم تا فینال در استادیوم SDAT از نزدیک تماشا کردم. او تا فینال تنها یک ست در نیمه نهایی به سلا از اسرائیل داد تا اینکه در دیدار نهایی به باتیستا آگوتِ آماده آن روزها بازی را واگذار کرد. وقتی فینال یو اس اوپن را مقابل جوکوویچ تماشا می کردم، بزرگ ترین ویژگی مدودف، دقیقا همان ویژگی بود که در چنایِ هند از او به عنوان یک شاخصه دیده بودم: خونسردی محض. استادیوم آرتور اش تمام و کمال علیه او بود و به شکلی ناجوانمردانه و کم سابقه ای به هو کردن سرویس های مدودف در ست پایانی می پرداخت. مدودف البته که لغزید اما باز هم توانست خونسردی اش را حفظ کند. او گیم آخر سرویس هایش را از دهان شیر بیرون کشید و قهرمان یو اس اوپن شد. خونسردی و حفظ آرامش، احتمالا مهم ترین ویژگی روحی - روانی بازی دنیل مدودف است. جایی که او حالا یاد گرفته حتی اگر بزرگ ترین استادیوم تنیس در دنیا نیز علیهش باشد، می تواند گلیمش را از آب بیرون بکشد. پنج سال پیش در چنای نیز، مهم ترین مسئله در تماشای بازی های او از نزدیک برای من، همین خونسردی و آرامشی بود که در بازی اش قرار داشت.

https://ts10.tarafdari.com/users/user8134/2021/09/17/daniil-medvedev.jpg" width="650" />

3 - "سعی نکنید این کارها را در خانه انجام دهید چرا که احتمالا این نوع ضربه زدن فقط از مدودف بر می آید و شما به خودتان آسیب می زنید." این ها جملات گزارشگر بین اسپورت انگلیسی در وصف یکی از ضربات فورهند معمول دنیل مدودف است. استایل فورهندهای او با آن قد بلند و انعطاف عجیب و غریبی که به تمام بدنش می دهد، در مقایسه با استایل فورهند بازیکنی مثل راجر فدرر، یک شوخی زشت و گریه دار است! با این حال ثبات و قدرت ضربات مدودف با همین استایل زشت و بد بدن که به قول گزارشگر بین اسپورت حتی می تواند به بدن آسیب بزند، فوق العاده است. دنیل مدودف به هیچ عنوان تنیس زیبایی بازی نمی کند. استایلش فاجعه مطلق است، بازیکنی نیست که به طور مداوم روی تور بیاید، سرو اند والی کند و یا با راکتش در کورت همچون راجر فدرر با هاف والی های هنرمندانه جادو کند. اما ثبات، قدرت بدنی، آرامش، تمرکز و قدرت ضرباتش به قدری است که می تواند یکی از بهترین های تاریخ را در اوج دوران بازیش به زانوی محض درآورد. مدودف در هر زاویه و در هر نقطه ای از کورت و در دفاعی ترین حالت ممکن هم می تواند جان سالم به در ببرد. او در دورترین نقطه از کورت هم می تواند در حالت تدافعی با ضربات وحشتناکش امتیاز را مال خود کند. سرعتش درون کورت برای یک بازیکن با 1 متر و 98 سانتی متر قد فوق العاده است و می تواند از انتهای زمین خودش را به نزدیک تور برساند و ضربه بزند. در سرویس هایش هر روز پیشرفت می کند. سرویس های پر ریسکی می زند و این پتانسیل را دارد که حتی سرو دوم هایش را تبدیل به ایس کند! این مسئله را در برابر یکی از بهترین ریترنرهای تاریخ (احتمالا بهترین) در فینال یو اس اوپن به خوبی نشان داد.

 

4 - «جاه طلبی»، احتمالا از این به بعد مهم ترین فاکتور در ادامه راه برای دنیل مدودف باشد. او چند سال است در یو اس اوپن با تماشاگران آمریکایی به مشکل برخورده و همواره دست پایین را در آرتور اش مقابل حریفان دارد. فینال یو اس اوپن اما نشان داد که او قرار نیست جلوی تماشاگران کم بیاورد. در مراسم انتهای بازی و اهدای جوایز باز هم از خجالتشان درآمد و پاسخ بی احترامی های پیاپی آن ها را در طول بازی به شکلی البته کنترل شده و محترمانه داد:" برای جوکوویچ و البته شما هواداران ناراحتم که نتیجه بازی این گونه شد." مدودف در ادامه صحبت هایش هم گریزی دیگر به تماشاگران زد:" رابطه من با شما از دو سال پیش در اینجا شکل گرفت(به طعنه)." «جاه طلبی»، حالا و پس از قهرمانی در جهنم آرتور اش، می تواند مهم ترین فاکتور در ادامه راه برای مدودف باشد. تنیسور روسی حالا باید نشان دهد که به اندازه طعنه زدن به تماشاگران پس از موفقیت، درون زمین بازی نیز حریص است و می خواهد راه تاریخی اش را ادامه دهد.

https://ts10.tarafdari.com/users/user8134/2021/09/17/medvi.jpg" width="2048" />

5 - پس از شکست مقابل باتیستا آگوت، به دنیل مدودف در چنایِ هند گفتم که این کم اهمیت ترین فینالی است که در دوران ورزشی ات در آن شکست خورده ای و در آینده فینال های مهم تری را پیش رو خواهی داشت. حقیقت خیلی دور نبود. او پس از دو شکست در دو فینال گرنداسلم مقابل نادال و جوکوویچ، سرانجام کارش را انجام داد و در سومین فینال به اولین قهرمانی اش در گرنداسلم ها رسید. این می تواند تازه آغاز راه برای تنیسور چغر و حقیقتا بد بدن روسی باشد. او در میان هم نسل هایش به هیچ عنوان تنیسور زیبایی نیست. او از دومنیک تیم، زورف و حتی سیتسیپاس هم تنیس زشت تری بازی می کند اما احتمالا بتواند از تمامی این تنیسورها به افتخارات مهم تر بیشتری برسد. دنیل مدودف معنای واقعی یک نمایش زشت است، که زیبایی پنهانی در خود جای داده است. گاهی وقت ها حتی می شود، زیبایی را در زشتی جست و جو کرد. مانند ضربات پر قدرت و بی نقصی که مدودف در زشت ترین حالت ممکن، به امتیاز تبدیل می کند.