کای هاورتز، پیرو مکتب کلوزه افسانه ای

در فوتبالی که روز به روز حرفه ای تر و بیرحم تر می شود، اینکه بتوانی کای هاورتز باشی بسیار ارزشمند است. در شرایطی که ورنر در نا امید کننده ترین دوران ممکن قرار دارد، لوکاکو به چلسی بازگشته و حتی آنقدر شرایط روحی روانی ورنر پیچیده است که دروازه خالی را از دو قدمی هم نمی تواند گل کند، همبازی او در شرایطی که می تواند با یک بغل پای ساده یک گل ملی به ثمر برساند، توپ را مشایعت می کند تا وارد دروازه شود و همبازی او بتواند از شرایط بحرانی خارج شود. البته معلوم نیست با این یک گل مشکل تمرکز ورنر حل شود. بسیاری از منتقدان معتقدند باید نام او را از لیست خط زد و از الان روی مهاجمی جوان و آینده دار سرمایه گذاری کرد. ولی اگر فلیک به ورنر اعتماد کند و روزی ورنر بتواند اعتماد بنفس خود را بدست آورد و بتواند گل های سرنوشت ساز برای مانشافت بزند، هرگز نباید سخاوت دوست و همبازی خود در مانشافت و چلسی را فراموش کند. هاورتزی که ما را به یاد دورانی ما اندازد که کلوزه به داور اعلام می کند روی او خطای پنالتی رخ نداده است. آنهم درست در دورانی که بازیکنانی چون نیمار و ... دست به هر تمارضی می زنند که داور را مجاب به دادن کارت قرمز یا گرفتن پنالتی کنند. به هر حال جدا از نتیجه و نام گلزنان بازی که دیر یا زود فراموش می شود، این انسانیت است که همیشه مورد تحسین قرار می گیرد و باعث می شود، نام نیک برای یک بازیکن به یادگار بماند.