برترین های قرن با محمد نصرتی؛ انتخاب من همان دروازه بانی است که پنالتی رونالدو را گرفت!

مدافع اسبق تیم ملی ایران میهمان طرفداری بود.

به گزارش طرفداری، پروژه تیم منتخب قرن رسانه طرفداری هر هفته از شنبه تا چهارشنبه با حضور کاپیتان ها و سرمربیان لیگ برتری، ملی پوشان فعلی و سابق، کارشناسان، اصحاب رسانه و داوران تقدیم تان می شود. 

محمد نصرتی که نام های آشنای فوتبال ایران در سال های نه چندان دور محسوب شده و حتی گل صعود تیم ملی ایران به جام جهانی 2006 را هم زد، با حضور در استودیو طرفداری، برترین های قرن خود را انتخاب کرد. در غیاب سامان خدایی، مجری برنامه تیم منتخب قرن، این بار همکارمان، حسین باقرشاهی روبروی محمد نصرتی نشست و این برنامه را اجرا کرد.

در پایان مطلب هم فرم تکمیل شده محمد نصرتی قابل مشاهده است، این برنامه را از دست ندهید...

 

سلام به شما مخاطبان عزیز رسانه طرفداری؛ من حسین باقرشاهی هستم با پروژه برترین های قرن رسانه طرفداری. شما معمولا عادت دارید این برنامه را با اجرای سامان خدایی ببینید، امروز در غیاب سامان این افتخار را دارم در خدمت شما باشم و البته میهمان این برنامه، آقای محمد نصرتی، مدافع سابق تیم ملی ایران، پرسپولیس و پاس هستند. آقای نصرتی خیلی خوش آمدید.

زنده باشید. من هم عرض سلام دارم خدمت شما، تمام همکاران تان و مخاطبان عزیز طرفداری.

برنامه برترین های قرن با حضور بازیکنانی که سابقه بازی ملی دارند، مربیان و بازیکنان و کاپیتان های تیم های لیگ برتری، کارشناسان و اصحاب رسانه همیشه تقدیم مخاطبان عزیز رسانه طرفداری می شود و خیلی خوشحال هستیم امروز به این برنامه آمدید. شما تاکنون به این ترکیب تیم منتخب فکر کرده اید؟ یعنی به نظر شما اولویت کسانی که قرار است انتخاب شوند، چیست؟

قطعا که فکر کردم. بعد از اینکه دوستان شما تماس گرفتند، فکر کردم و پیگیر صفحات شما هستم، خصوصا در اینستاگرام. به نظرم بازیکنانی که هم به لحاظ اخلاقی و هم از نظرفنی مخصوصا در سطوح ملی و در راس آن تیم ملی بزرگسالان بودند و جام های بین المللی، خصوصا جام جهانی شرکت کردند، اولویت دارند. چون بازیکنانی که در سطح ملی بودند یعنی نخبه بودند که به این جایگاه رسیدند. من اگر بخواهم به ترکیب منتخبی که مدنظرم است برسم، قطعا از چنین بازیکنانی شکل می گیرد.

خب برویم سراغ تیم منتخب. اول از پست دروازه بان.

صفحه شما را پیگیری می کردم، دیدم اکثر دوستان و همکاران متفق القول یا به ناصر خان حجازی رای دادند و یا عابدزاده، اما من می خواهم یک نفر خاص را بگویم و آن هم علیرضا بیرانوند است. دلیلش هم این است او خیلی سختی کشید و شما اگر تاریخ زندگی او را ببینید، خیلی تلاش کرد و ریاضت کشید. حالا نمی خواهم بگویم چه کرد اما اینکه توانست در بزرگترین رویداد ورزشی دنیا که جام جهانی باشد، پنالتی بهترین یا دومین بازیکن بزرگ دنیا را در آن جو خیلی سخت بگیرد و عملکردش هم در پرسپولیس خوب بوده است. حالا درست است اواخر قرن بوده است اما به نظر من با احترام به ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده، گلر من علیرضا بیرانوند است.

می رسیم به دو مدافع وسط.

من چون پست تخصصی خودم بوده است و مدافعان زیادی را هم دیدم و هم آنالیز کردم و با جزییات به آن ها نگاه کردم، خود پرویز خان قلیچ خانی که من بازی شان را ندیدم ولی با توجه به صحبت هایی که بوده است و قدرت لیدری و رهبری که داشته است و با توجه به اینکه یک سری خصوصیات و ویژگی هایی داشته که زبانزد بوده است، ایشان را به عنوان اولین مدافع انتخاب می کنم. و دیگر مدافع میانی هم با احترام به مدافعان خوبی که داشتیم مثل آقای پنجعلی، نادرمحمدخانی و دوستان دیگر، به دلیل استمرار و تداومی که داشت، هم در قهرمانی های پرسپولیس و هم در جام جهانی بازی کرد و قهرمانی هایی که در سطح لیگ برتر به دست آورده است، من سیدجلال حسینی را انتخاب می کنم.

به پست مدافع راست می رسیم.

در دفاع راست هم مدافعان خوبی داشتیم. در یک برهه ای خود حسین کعبی بود که انصافا خیلی خوب کار می کرد و توانست در انگلیس بازی کند. در خلیج فارس بازی کند. مدافع خوب و کاملی هم بود. چون حسین رفیقم است می گویم، بعضی ها خرده می گیرند که شاید در سر زدن ضعیف باشد، چون ما رفتیم یک بازی با کیو پی آر کردیم، یک بازی دوستانه بود، آن ها متوجه شده بودند و هی بلند می زدند. شاید تنها ضعفش همین بود. در فاز حمله خیلی بازیکن خوب و قدرتمند و تکنیکی بود. در جام جهانی هم بازی کرد. خود آقای زرینچه هم واقعا خیلی خوب بودند. در جام جهانی بازی کردند، سال ها در استقلال و تیم ملی بازی کردند. قبل از آن هم آقای اسکندریان بودند که البته فکر کنم راست پا بودند و در دفاع چپ و گاها راست بازی می کردند. با همه احترام برای این عزیزان، من آقای زرینچه را می نویسم.

به دفاع چپ می رسیم.

متسفانه مدافع چپ خیلی خوب شاید در ادوار اخیر تیم ملی نداشتیم. در یک برهه ای رضا شاهرودی بود، مجتبی محرمی بود، یک برهه کوتاهی خود من بودم، با توجه به اینکه راست پا بودم. ستار زارع بود، بداوی بود، گذشته ها را من خیلی حضور ذهن ندارم و ندیدم ولی با احترام به همه این عزیزان، من فکر می کنم مهرداد میناوند هم توانست در اتریش در جام باشگاه های اروپا در این پست جلوی بازیکنان بزرگی مثل بکهام کند. من میناوند را می نویسم.

خدا مهرداد میناوند عزیز را هم رحمت کند، یادش را گرامی می داریم. خیلی زود از پیش ما رفت.

به پست هافبک دفاعی می رسیم، جایی که بازیکنان باکیفیت زیادی داشتیم.

آفرین دقیقا. پستی است که بازیکن زیاد داشتیم و بازیکنان خوبی هم داشتیم. جواد نکونام بوده که سال ها در تیم ملی بازی کرده. رکورددار بازی های ملی است. آندرانیک تیموریان بود. واقعا بازیکن توانمندی بود. از دوستان خوب منم هست و کیفیتش را واقعا می دانم. برگردیم به عقب، خود فنونی زاده ها بودند در یک برهه ای واقعا خوب بودند. شوت های سنگینی می زدند. با احترام به همه این ها، آقای کریم باقری هم به لحاظ شان و منزلت و شخصیت و اینکه گلزن ترین هافبک است و اینکه چند پسته بود، به نظرم ایشان می توانند در این ترکیب باشند.

می رسیم به پست هافبک راست.

در خط جلو واقعا انتخاب سخت است. این همه بازیکن شاخص داشتیم ولی با جمیع جهات، مثلا خود آقای مجید نامجو مطلق بوده است، من اواخر فوتبال شان را حضور ذهن دارم. بازیکنان دیگری هم بوده اند، ولی من اگر بخواهم انتخاب کنم، آقای مهدی مهدوی کیا را انتخاب می کنم.

اما هافبک چپ؟

در این پست بازیکن زیاد داشتیم. خود رضا حسن زاده بازیکن خوبی بود. شاید خیلی استمرار و تداوم نداشت. علیرضا نیکبخت هم بود. آقای ابراهیم قاسمپور بودند، من که ندیدم اما می گویند در سن خیلی پایین به تیم ملی رسیده است. در هافبک راست یادم رفت آقای علی پروین را هم بگویم. واقعا خیلی بازیکن خوبی بود. پاس های فوق العاده و بی نظیری می دادند. ضربات ایستگاهی خوبی ارسال می کردند. در پست چپ هم من فکر می کنم آقای ناصر محمدخانی که به اصطلاح ما فوتبالی ها لول داشته است و یک در مقابل یک ها را خیلی جا می گذاشتند و من ایشان را انتخاب می کنم.

هافبک هجومی؟

در این پست هم بازیکنان زیادی داریم. شما 2-4-4 مدنظرتان بوده و اگر می خواستیم ترکیب دیگری بگذاریم بازیکنان زیادی بودند. در این پست هم بازیکنان تکنیکی و فنی زیاد داشتیم و من به این نتیجه رسیدم علی کریمی به اذعان خیلی از کارشناسان، تکنیکی ترین بازیکن بوده است و در بالاترین سطح فوتبال بازی کرده است، من فکر می کنم ایشان می تواند در این پست خیلی بازیکن ارزشمندی باشد.

به مهاجمان نوک می رسیم.

قطعا علی دایی را می شود گفت اولین بازیکنی بود که باعث شد در عرصه بین المللی همه از ایران یاد کنند. من خودم نزدیک 8 سال با ایشان در تیم ملی همبازی بودم. هر کشوری که می رفتیم همه ایران را به علی دایی می شناختند. این مایه مباهات ما ایرانی ها بود و به نیکی ازش یاد می کردند. به عنوان بهترین گلزن جهان که رونالدو این رکورد را از ایشان گرفت. با اینکه دیر هم به فوتبال حرفه ای معرفی شدند و وارد شدند. یکی از تاثیرگذارترین ورزشکارانی بود که در ایران بوده و قطعا مهاجم اول است.

و دیگر مهاجم.

کنار آقای دایی هم من فکر می کنم مهاجم های زیادی بودند که عملکرد خوبی داشتند. سن من خیلی قد نمی دهد. درست است که من در این فهرست پرویز قلیچ خانی را گفتم ولی واقعیت این است که همدوره ای های آقای قلیچ خانی بازیکنان خوبی بودند، مثل حسن آقای روشن، دانایی فر، بازیکنان زیادی بودند. ولی چون من خودم به شخصه این ها را ندیدم، نمی توانم اضهار نظر دقیقی داشته باشد. به نظر من در همه این بازیکنان، حالا وحید هاشمیان هم بوده است که عملکردش خیلی خوب بود، ولی من اگر بخواهم یک نفر را نام ببرم، خداداد عزیزی است. هم یک گل حساس زد و هم بهترین بازیکن آسیا شد و در باشگاه بزرگ اروپایی بازی کرد.

انتخاب تیم قرن کار سختی است، اما فکر می کنم انتخاب 3 بازیکن برتر کار سخت تری باشد.

بله انتخاب سختی است. قطعا از نظر من بهترین بازیکن قرن خود آقای دایی است. با توجه به توضیحاتی که دادم، او شناسنامه فوتبال ایران است، اعتبار و شان و منزلت به فوتبال ایران داده است و باعث شده همه از ایران به نیکی یاد کنند.

نفر دوم یک علی دیگر است و آن هم علی کریمی است. واقعا ایشان نیز به لحاظ تکنیک و استعداد ذاتی و خلاقیتی که دارد، جزو نوادر فوتبال ما است.

باتوجه به استمرار آقای مهدوی کیا در آلمان، خیلی سخت است بازیکنی بتواند 11-12 سال در آن جا باشد و بعد از دوران بازیگری در مربیگری هم آنجا باشد و برای کشورمان احترام به دست بیاورد، حالا هم در مسائل فنی و هم غیرفنی، فکر می کنم مهدی مهدوی کیا باشد. با احترام به پرویز قلیچ خانی و بقیه دوستانی که در تیم بودند.

اما می رسیم به انتخاب بهترین مربی قرن.

ما مربیان خوبی داشتیم. خود حشمت خان مهاجرانی که تمام پیشکسوتان همیشه از ایشان تعریف می کنند. کسی بوده است که تیم ملی را به جام جهانی برده و قهرمان آسیا شده است. باتوجه به اینکه من خودم سنم خیلی قد نمی ده است، نمی تواند قضاوت کنم. از طرفی خود علی آقا پروین مربی خوبی بودند. خود حسن حبیبی، همایون خان شاهرخی، ولی با همه احترامی که برای این عزیزان قائل هستم، علی پروین را انتخاب می کنم. چون در پرسپولیس هم عملکرد خوبی داشت.

مربیان خارجی زیادی وارد کشور شدند. اکثرشان نیز تا حدود زیادی خوب کار کردند. یکی آقای رایکوف بود که من ایشان را ندیدم، یک برهه ای آقای ایویچ آمدند و تاثیر داشتند، خود کارلوس کی روش بودند که یک ساختار خوبی به فوتبال ما دادند، خصوصا در فاز دفاع و ساختار دفاعی. در باشگاه ها نیز مربیان خوبی آمدند. اما من فکر می کنم تاثیرگذارترین مربی برای خود من و فوتبال ایران هم در رده ملی و هم در فوتبال باشگاهی، برانکو ایوانکوویچ بودند.

بهترین داور قرن؟

چون ما فوتبالیست بودیم و در حوزه فوتبال کار می کردیم، شاید داورهای دیگر را نشناسیم. مثلا من شنیدم که یک داور بین المللی تنیس داریم، یکی در والیبال داریم. اما چون ما فقط در فوتبال بودیم، اگر بخواهیم یک داور را انتخاب کنیم، قطعا علیرضا فغانی را انتخاب می کنم. حالا درست ااست که آقای فنایی در فینال جام جهانی حضور داشتند یا آقای مسعود مرادی، اما علیرضا فغانی موفق شده است در بین المللی سربلند باشد و قضاوت های خوبی داشته باشد.

برترین تیم قرن؟

تیم ملی 2006 متاسفانه بدشانس بود. اکثرا لژیونر بودند و تیم خوبی بود. بازیکنان بزرگی بودند، علی دایی، وحید هاشمیان، فریدون زندی، مهدوی کیا، نکونام، تیموریان، خیلی بازیکنان خوبی بودند. ولی متاسفانه چندتا از بازیکنان مصدوم بودند. بازی اول با مکزیک هم یک گل بد خوردیم که شیرازه تیم بهم ریخت. آن تیم می توانست تیم خوبی باشد. همه به آن امیدوار بودند. توقع ها را از تیم خیلی بالا برده بودند. البته آن توقع ها بی جا نبود. یک سری حواشی هم گریبانگیر تیم شده بود. سازمان تربیت بدنی و فدراسیون فوتبال که دکتر دادکان خیلی زحمت کشیدند. یک سری اختلاف نظرها بود که باعث شد تیم نتواند شرایط خوبی داشته باشد. به حواشی دامن زدند و حیف شد. اما اگر بخواهم یک تیم را انتخاب کنم، تیم ملی 1998 تیم خوبی بود.

برویم سراغ بهترین ورزشکاران قرن.

در حوزه ورزش، ما ورزشکاران خوبی داشتیم. ورزش اول کشور هم که کشتی بود، خصوصا در المپیک ها مدال های زیادی به ارمغان می آوردند. در بحث جوانمردی و اخلاق، همیشه پیش رو بودند. کمک و یاور مردم بودند. که سالیان سال از فوت شان هم می گذرد ولی همیشه به نیکی از آن ها یاد می شود. به نظرم اولین و برترین ورزشکار قرن می تواند جهان پهلوان تختی باشد. همه از ایشان به نیکی یاد می کنند و سرلوحه تمام ورزشکاران می تواند باشد.

چون در همه حوزه ها می تواند باشد، من بازهم برمی گردم به فوتبال. گفتم که آقای دایی شناسنامه فوتبال ما هستند. باعث شدند که خیلی از کشورها به واسطه حضور ایشان ایران را بشناسند. اعتبار و جایگاه خوبی در فوتبال جهان دارند. احترام خاصی برای کشورمان به وجود آوردند. به نظرم خود آقای دایی می تواند باشد.

اگر بخواهم به تمام فعالیت های ورزشی اشاره کنم، ما یک سری رشته ها داریم که اصلا کسی توقع نداشت که این ها بخواهند در عرصه بین المللی افتخارآفرینی کنند، خیلی سخت ها کشیدند. الان هم متاسفانه این عزیز را از دست دادیم به نام سیامند رحمان که از یک شهر دورافتاده آمد و کسی توقعش را نداشت. با سختی و تلاش و توکل و همت به یک جایگاه خوب رسید. که همین بازی اخیر پارالمپیک نشان دادند که ایشان چه جایگاهی برای کشور به دست آوردند. ما در حوزه های دیگر هم داشتیم، حدادی در بسکتبال، معروف در والیبال یا رشته های دیگر مثل دو و میدانی، ولی با احترام به همه این ها، من سیامند رحمان را انتخاب می کنم.

خیلی ورزشکار داشتیم هم به لحاظ اخلاقی هم به لحاظ فنی. متاسفانه فوتبال را ببینید، نه که بگویم خیلی تبعیض می شود اما ببینید که ما مثلا در بانوان نتوانستیم خیلی شرکت کنیم در عرصه های بین المللی و کمی در حق آن ها اجحاف شود. مثلا ما منتخب قرن فوتبال بانوان و رشته های دیگر نداشتیم. ولی من می خواهم همینجا از یک بانوی قدرتمند و قوی بخواهم اسم ببرم، خانوم زهرا نعمتی بودند که نه تنها در پارالمپیک ایشان یک جایگاه برای ما به دست آوردند، بلکه در المپیک هم سهمیه گرفتند و نشان از قدرت و هوش و استعداد ایشان می دهد که استثنا بودند در کل دنیا. به نظرم ایشان نیز می توانند در این جایگاه باشند. چه بسا اگر المپیک های بیشتری شرکت کنند، شاید بتواند جزو چهره های ماندگار المپیک باشند. و من فکر می کنم ایشان هم می تواند در این فهرست باشد.

زهرا نعمتی واقعا استثنا بود. نه فقط زهرا نعمتی بلکه همه ورزشکاران پارالمپیکی ما استنثاها و آدم هایی هستند که از دل سختی بیرون آمده و پرچم ایران را بالا برده اند. دم شان گرم، به خصوص در پارالمپیک اخیر که فوق العاده بودند.

بله، با اینکه تعداد نفرات پارالمپیکی ها کمتر بود، فکر می کنم مدال های بیشتر و خوش رنگ تری داشتند. از همین جا به آن ها خداقوت می گویم و یک تبریک هم می گویم که توانستند بدرخشند.

خیلی ممنون از آقای محمد نصرتی. اگر حرف پایانی هست، این شما و این دوربین طرفداری.

خیلی تشکر می کنم از شما که این فرصت را به من دادید. واقعا رسانه طرفداری خیلی خوب یک نوآوری انجام داد. فکر می کنم اولین جایی بود که این کار را انجام داد. تشکر می کنم که اخبار را به روز در اختیار مردم می گذارید و من هم یکی از مخاطبان شما هستم. 

فرم تکمیل شده محمد نصرتی

https://ts10.tarafdari.com/users/user510186/2021/09/08/nosrati_pishkesvat_form_ok.jpg" width="3270" />

گفتگوی مفصل و ویژه با محمد نصرتی هم قرار است جمعه تقدیم تان شود.