کارل پوبورسکی، قهرمان یوونتوسی ها بدون انجام حتی یک بازی برای بیانکونری!

شاید روزی برسد که یک کارگردان، سریالی از زندگیhttps://www.tarafdari.com/%D8%A8%D8%B1%DA%86%D8%B3%D8%A8%E2%80%8C%D9%87%D8%A7/%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D9%84-%D9%BE%D9%88%D8%A8%D9%88%D8%B1%D8%B3%DA%A9%DB%8C" target="_blank"> کارل پوبورسکی بسازد. هافبک سابق تیم ملی جمهوری چک که حالا 49 ساله است، زندگی اش کاملا غیرمعمولی بوده؛ از ورود به دشمنی https://www.tarafdari.com/%DB%8C%D9%88%D9%88%D9%86%D8%AA%D9%88%D8%B3" target="_blank">یوونتوس و اینتر تا بیماری خطرناکی که می توانست به قیمت مرگ او تمام شود. شنا کردن خلاف مسیر آب، دقیق ترین توصیفی است که می توان از کارل پوبورسکی داشت. او فوتبالش را به عنوان یک بازیکن معمولی در تیمی معمولی در فوتبال چک آغاز کرد اما در ادامه به اسپارتاپراگ، منچستریونایتد، بنفیکا و لاتزیو رسید. 

کارل پوبورسکی یک هافبک و وینگر راست بود، کسی که اگر در فوتبال امروز بازی می کرد، برچسب وینگر راست مدرن را روی او می زدند. البته که در آن زمان هم پوبورسکی شبیه بازیکنان معمولی نبود؛ کلاس، سرعت و تکنیک ویژگی های خاص پوبورسکی بود که او را به بازیکنی خطرناک در جناح راست زمین تبدیل می کرد. کارل پوبورسکی در جمهوری چک یکی از بهترین بازیکنان تاریخ این کشور به حساب می آید. او که 118 بار پیراهن تیم ملی جمهوری چک را پوشید، ستون تیمش بود. در یورو 96، پوبورسکی ستاره مسابقات بود و یک گل دیدنی به پرتغال زد. او همراه با تیمش، به مقام نایب قهرمانی رسید. آن ها در وقت های اضافه فینال، 2-1 مقابل آلمان شکست خوردند. در فصل 02-2001، کارل پوبورسکی پیراهن لاتزیو را به تن می کرد اما چیزی که بیش از همه در ذهن دنبال کنندگان سری آ و فوتبال ایتالیاست، بریس او مقابل اینتر در هفته پایانی فصل 02-2001 سری آ است، بریسی که به قیمت از دست رفتن اسکودتو برای اینتر تمام شد. در روز پنج می 2002 (19 سال پیش) اینتر با شکست 4-2 مقابل لاتزیو، قهرمانی را از دست داد و یوونتوس، دشمن دیرینه نراتزوری به قهرمانی رسید. همه این ها در حالی بود که پوبورسکی قرار بود پس از آن بازی، لاتزیو را ترک کند و به اسپارتا پراگ برگردد. استفانو فیوره، هافبک سابق لاتزیو و هم تیمی پوبورسکی در این خصوص گفته:

او می دانست که شهر رم را ترک می کند اما تا سر حد مرگ در بازی با اینتر تلاش کرد. ذهنیت او با آن دسته از هوادارانی که انتظار داشتند در آن بازی شکست بخوریم تا اینتر قهرمان شود، کاملا متفاوت بود. شیوه زندگی و بازی او نیز به طور کلی با ایتالیایی ها تفاوت داشت. 

 دو گلی که پوبورسکی وارد دروازه اینتر کرد، باعث شد او برای همیشه محبوب هواداران یوونتوس شود. خود پوبورسکی درباره محبوبیتی که میان هواداران یوونتوس دارد گفته:

می دانم که در میان هواداران لاتزیو و یوونتوس بسیار محبوب هستم. هنوز هم فوتبال ایتالیا را دنبال می کنم. هوادار فوتبال ایتالیا هستم و برای لاتزیو، تیم سابقم بهترین ها را آرزو دارم. 

 پوبورسکی یک ماجرای دراماتیک دیگر هم در زندگی اش داشته که البته باموفقیت آن را پشت سر گذاشت. او به https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C_%D9%84%D8%A7%DB%8C%D9%85" target="_blank">بیماری لایم مبتلا شد. این بیماری عفونی، از طریق یک باکتری به نام بورلیا بورگدورفری از کنه های آهو به انسان منتقل می شود و افرادی که در مناطق جنگلی اروپا زندگی می کنند، در معرض ابتدا به این بیماری هستند. کارل پوبورسکی به این بیماری صعب العلاج مبتلا شد اما با تشخیص به موقع، توانست درمان شود و از مرگ نجات یابد. او در خصوص روزهای بیماری اش گفته:

وقتی از کما خارج شدم، از من پرسیدند اسمت چیست؟ تمام عضلات صورتم فلج شده بود و به مدت سه هفته در قرنطینه باید آنتی بیوتیک مصرف می کردم. نمی توانستم غذا بخورم و به دلیل حساسیت به نور، نمی توانستم چشم هایم را باز نگه دارم. من واقعا ترسیده بودم. 

به قلم رومئو آگرستی برای وب سایت گل