سوپر دپور، ماشین جنگی خاویر ایرورتا

اختصاصی طرفداری |  هفته گذشته دپورتیوو لاکرونیا موفق شد در خانه سلتاویگوی B به پیروزی 3-0 دست یابد. این پیروزی باعث شد تیم گالیسیایی، یک رده در جدول 10 تیمی سگونداویژن B (سطح سوم فوتبال اسپانیا) صعود کند. آنها حالا پایین تر از زامورا، یونیورنیتاس، سلتاویگوی B و راسینگ فرول، در رده پنجم جدول گروه خود جای خوش کرده اند و با فاصله ای 4 امتیازی تا صدر جدول، چشم به صعود دارند. اوضاع اسفبار فعلی آنها که از سقوط در سال 2018 آغاز و تا ورشکستگی کامل پیش رفت، در تضاد با تصور هواداران فوتبال در دو دهه گذشته از آنهاست. روزگاری که آنها لرزه به اندام حریفان خود در اسپانیا و در اروپا می‌انداختند. در 13 ژوئن 1988، آگوستو سزار لِندویرو به عنوان ریاست جدید دپورتیوو لاکرونیا آغاز به کار کرد. دپور در آن زمان در دسته دوم فوتبال اسپانیا حضور داشت و 15 سال از آخرین حضور آنها در لالیگا می‌گذشت. آنها در این بازه زمانی حتی در سال های 1975 و 1981، تا سطح سوم نزول کردند. زمانی که لندویرو سکان کشتی طوفان زده لاکرونیا را دست گرفت، خوش شاس بودند که در پایان فصل 1987-88، با گلی دیرهنگام در هفته پایانی، در دسته دوم باقی ماندند. لندویرو چالش های فراوانی را پیش پای خود می‌دید و به گفته خودش در آن هنگام، ریاست دپورتیوو لاکرونیا، آخرین گزینه ای بود که به آن فکر کرده بود!

https://s17.picofile.com/file/8428863950/de.png" style="float:left" width="312" />استادیوم ریازور در آن سالها تنها به طور میانگین پذیرای 5 هزار نفر بود. بدهکاری و مشکلات مالی، دیگر چالش های بزرگی بودند که لندویرو قرار بود با آنها دست و پنجه نرم کند. دپور فصل 1988-89 را هم در دسته دوم، مطلوب آغاز نکرد و نتایج بد باعث شد در فوریه 1988، لوئیز رودریگز واز، از هدایت تیم برکنار شود. جانشین او آرسنیو ایگلسیاس بود. ایگلسیاس در دهه 50 مهاجم دپور بود و تا قبل از انتصاب به عنوان سرمربی در فوریه 1988، در دو دوره مختلف پیش از آن هدایت تیم گالیسیایی را بر عهده گرفته بود. انتصاب مجدد ایگلسیاس، تصمیم هوشمندانه ای بود. آنها در پایان فصل تا میانه جدول صعود کردند و فصل بعد، چهارم شدند و فاصله چندانی تا صعود به لالیگا نداشتند. فصل 1990-91 دسته دوم، فصل کلیدی برای آنها و یک سکوی پرتاب بزرگ بود. دپور پس از آلباسته، به عنوان تیم دوم، پس از 18 سال جواز حضور در لالیگا را به دست آورد. این مهم برای آگوستو لندویرو، یک موفقیت کوتاه مدت و بزرگ به شمار می‌رفت، اما او رویاهای بزرگتری را در سر داشت. در جشن صعود به لالیگا، او پیروزمندانه و مغرورانه، مقابل هزاران هوادار، در پلازا ماریا پیتا ایستاد و گفت: بارسلونا! رئال مادرید! ما اینجا هستیم...!به گفته لندویرو، همه در آن لحظه به او خندیدند و فکر می‌کردند که دیوانه شده است! اما بلندپروازی های او حقیقت داشت...آنها در پایان فصل 1991-92، هفدهم شدند و فاصله ناچیزی تا بازگشت دوباره به دسته دوم داشتند، اما در نهایت در لالیگا باقی ماندند. با وجود نتایج ضعیف در لیگ، آنها تا نیمه نهایی آن فصل کوپا دل ری پیش رفتند، اما مغلوب اتلتیکو مادرید شدند. با آغاز فصل 1992-93، آرسنیو ایگلسیاس، که پس از رساندن دپور به لالیگا، از جمع آبی و سفیدپوشان جدا شده بود، برای چهارمین بار پای به ریازور گذاشت و این اتفاق نقطه عطفی در تاریخ دپور به حساب می‌آید و دپور را به سمت دوران تازه ای هدایت کرد. دپور در آن تابستان، چند خرید مهم داشت که آدولفو آلدانا، مائورو سیلوا و به به تو، مهم ترین آنها بودند. شاگردان ایگلسیاس، تیم شگفتی ساز لالیگای 1992-93 بودند و توانستند عنوان سومی را کسب کنند. فصل بعد (1993-94)، برای آنها بهتر هم پیش رفت و آنها تا یک قدمی قهرمانی پیش رفتند، اما در هفته پایانی قهرمانی را به شکل تراژیکی از دست دادند. پیروزی آنها در بازی خانگی مقابل والنسیا و یا توقف همزمان بارسلونا در نیوکمپ مقابل سویا، که با دپور برای عنوان قهرمانی می‌جنگیدند، دپور را به رویای خود می‌رساند. آن بعداز ظهر فراموش نشدنی، ریازور مملو از تماشاگر بود و قدرت دپورتیوو لاکرونیا، آنها را به تیمی درجه یک و قابل احترام که برای عناوین می‌جنگید، تبدیل کرده بود و دیگر از آن روزهای کم تماشاگر و کم فروغ در سکوت دسته دوم خبری نبود. بازی با والنسیا پایاپای ولی با حملات پردامنه تر دپور تا دقایق پایانی پیش می‌رفت. این در حالی بود که بارسلونای یوهان کرایف، در بازی همزمان دروازه سویا را به توپ بسته بود و یکی پس از دیگری گل‌ها برای بلوگرانا از راه می‌رسیدند. در ریازور، آلوارو سرورا، سرمربی حال حاضر کادیز و بازیکن وقت والنسیا، در دقیقه 87 از زمین بازی اخراج شد. تنها سه دقیقه تا پایان وقت قانونی برای دپور که نیاز به یک گل برای قهرمانی داشت، فاصله بود. دو دقیقه پس از اخراج سرورا، اتفاق بزرگی افتاد و یک ضربه پنالتی برای دپور اعلام شد. ریازور غرق در شادی و آماده انفجار شد. دوناتوی برزیلی پنالتی زن اول دپور، تعویض شده بود و به به تو هم از زدن پنالتی خود را معاف کرد. میروسلاو جوکیچ، مدافع یوگسلاو لاکرونیا پشت توپ ایستاد. نفس‌ها در سینه‌ها حبس شده بودو جوکیچ ضربه آرامی به توپ زد، که با مهار ساده دروازبان والنسیا همراه شد. دپورتیوو لاکرونیا در فینال لیگ، ایستاده به پای خود شلیک کرد و قهرمانی را از کف داد. گرچه از دست دادن قهرمان تاسف بزرگی به نظر می آمد، اما پیشرفت قابل ملاحاظه ای برای تیمی بود که سالها از سطح اول به دور بود. این را آگوستو سزار لندویروی رئیس خود درک می کرد:

هواداران فکر می کردند که دیگر فرصتی برای قهرمانی پیش نخواهد آمد، اما من همیشه می گفتم که اسپانیا یک قهرمانی لیگ به ما بدهکار است و روزی به آن خواهیم رسید

https://s16.picofile.com/file/8428876550/deportivo_de_la_coruna_a_coruna_lfp_liga_de_futbol_profesional_265486734_55719467_1706x960.jpg" width="1706" />

 دپور علی رغم ناکامی در فتح لیگ در سال 1994، در سال 1995، این بار پشت سر رئال مادرید قرار گرفت، اما در آن فصل با کسب برتری مقابل والنسیا فاتح کوپا دل ری شدند و به اولین افتخار تاریخ خود دست یافتند. در سوپرکاپ 1995 هم در مجموع رئال مادرید را 5-1 در هم کوبیدند و دومین جام را هم به ریازور بردند. خرید نورالدین نایبت، مدافع مراکشی، انتقال مناسبی بود. ضمن اینکه آنها به روند برزیلی کردن ترکیب خود هم با خروج به به تو و خرید ریوالدو، فلاویو کنسیسائو و ژالمینیا هم در ادامه دادند. دپور با وجود پستی بلندی های زیاد، به پیشرفت خود ادامه می داد و دیگر تیم شناخته شده و پرقدرتی در اسپانیا به شمار می رفت. در جولای 1998، خاویر ایرورتا، جانشین خوزه مانوئل کورال، روی نیمکت آنها شد. این یک تصمیم بزرگ از جانب لندویرو بود. لندویرو از تمدید نکردن قرارداد ایرورتا با سلتاویگو استفاده کرد. انتخابی که جنجال برانگیز و حساسیت زا به نظر می رسید، چون سلتا و دپور همواره رقبای منطقه ای یکدیگر در شمال غرب اسپانیا به شمار می رفتند. لندویرو در رابطه با انتخاب خود می گوید:

من ابتدا با لوئیس آراگونس صحبت کرده بودم و انتخاب من آراگونس بود، اما توافق، با خواسته های نماینده اش حاصل نشد و بنابراین ما به سراغ ایرورتا رفتیم و از اشتباه سلتا در حفظ نکردن ایرورتا استفاده کردیم.

ایرورتای 50 ساله، با آن عینک همیشگی و چهره متینش، هافبک سابق اتلتیکو مادرید و اتلتیک بیلبائو، به بهترین انتخاب تاریخ دپورتیوو لاکرونیا مبدل شد:

لندویرو همیشه زیرک بود. اولین بازی ما در مقابل ستا بود. اوه! رقبای محلی دپور و باشگاهی که من از آنجا آمدم. دپور مانند بزرگترین باشگاهها نبود، اما ما به طور مداوم با هم رقابت می کردیم.

.tarafdari_embed_frame{position:relative;}" target="_blank" rel="noopener noreferrer">https://www.tarafdari.com/">.tarafdari_embed_frame{position:relative;} .tarafdari_embed_frame .ratio {display:block;width:100%;height:auto;} .tarafdari_embed_frame iframe {position:absolute;top:0;left:0;width:100%; height:100%;border:none;}