بررسی بیگ تری های اخیر و نتایج کارشان
چه زمانی برای هماهنگی هر بیگ تری لازم است؟ | بسکتبال NBA
به گزارش طرفداری، مرور بالاترین و معتبرترین رقابت باشگاهی بسکتبال دنیا به هر بهانه ای جذاب است.
بوستون سلتیکس
آفسیزن یا تابستان 2007 یکی از تاثیر گذار ترین افسیزن های تاریخ بود. وقتی ری الن و کوین گارنت در پرایم و اوج خود، با پال پیرس هم تیمی شدند. پال پیرس مثل سالهای قبل، 2006 را گذراند. تمام تلاشش را می کرد اما تیم استعداد زیادی نداشت و با وجود میانگین 25 امتیاز پیرس، بوستون فقط 24 بازی را بابرد پشت سر گذاشت. از طرفی کوین گارنت هم سودی در وفاداریش نمی دید. تیمبرولوز تلاش زیادی برای تیم ساختن دور او نمی کرد و اقای بیگ تیکت سی ساله شده بود و زمان زیادی برایش باقی نمانده بود. او میانگین 22 امتیاز و 13 ریباند داشت اما ولوز 32 برد گرفته بود و برای سومین سال متوالی پلی آف را از دست داد. بسیاری هم یادشان رفته که ری الن فقط یک شوتر نبود. او در سیاتل میانگین 26.4 امتیاز داشت و توانایی کنترل توپ و بازیسازی فوق العاده ای داشت و در نفوذ هایش هیچکس از پوستر شدن در امان نبود و با قاطعیت بهترین شوتر لیگ بود اما سیاتل سوپر سانیکس برای دومین سال متوالی پلی اف را از دست داد. وقتی این بیگ تری تشکیل شد مانند بروکلین همه سوال هایی داشتند اما طولی نکشید که آنها همه سوال ها را جواب دادند و به محض اینکه با هم به زمین رفتند لری او برایانت برای شان کنار گذاشته شد. آنها فصل را با رکورد 0_8 شروع کردند و میانگین اختلافشان با تیم های دیگر 15 امتیاز بود. بعد در 32 بازی اول 29 برد گرفتند و در آخر با رکورد 16_66 به پلی اف رفتند و تقریبا در همه آمار های دفاعی اول بودند و این فرق واضح بیگ تری نتس و بروکلین است. همچنین گارنت جایزه بازیکن دفاعی سال را گرفت. در پلی اف هم داستان همان بود و آنها MVP لیگ،کوبی برایانت، را در فینال در 6 بازی به راحتی شکست دادند. چیزی که این تیم را خاص میکرد عمق و فداکاری بازیکنان بود. همه بازیکنان نقش خودشان را می دانستند و آن را قبول کردند. گارنت نقش اول دفاع تیم بود و هر کاری در دفاع می کرد. ری الن هم بیشترین فداکاری را کرد و با اینکه بیشترین میانگین امتیاز سال قبل را بین این سه بازیکن داشت اما کمتر از همه از توپ استفاده میکرد و نحوه بازیش را به طور کامل تغییر داد. پیرس هم امتیاز آور اصلی تیم بود و در آخرین لحظات او شوت آخر را میزد. هر سه آنها تیم های بدی داشتند و سال قبل در ته جدول کنفرانسشان بودند و قهرمانی نداشتند پس همه قادر به فداکاری بودند. فرق دیگر این تیم با نتس عمق فوق العاده تیم است که با بازیکنانی مثل تونی الن، کندریک پرکینگز، راژان راندو و گلن دیویس بهترین راستر لیگ را داشتند.
میامی هیت
سه سال بعد کسی که بیشتر از همه از بوستون ضربه خورد استعدادش را به ساحل جنوبی برد و بزرگترین بیگ تری را شکل داد به شکلی که تبدیل به اولین بیگ تری شدند که با تصمیم خود بازیکنان شکل گرفت. کریس باش چهره بسکتبال شمالی ها بود. بسیاری او را فقط به خاطر هم تیمی بودن با لبران به خاطر دارند و به خاطر فداکاری هایش به شدت مورد تمسخر قرار می گرفت و هر وقت تیم میباخت، از نظر طرفداران او مقصر بود اما اگر تیم میبرد وید و لبران باعث برد بود اما او نقش ستاره سوم را پذیرفت. از طرفی وید اولین قهرمانی تاریخ میامی را در سال 2006 به دست آورده بود و تیم از اول برای او بود اما می توان گفت لبران در آن سال ها بازیکن بهتری بود و همین موضوع که تیم چه کسی است سال اول میامی را هدر داد. وید و لبران حاضر به فداکاری نبودند و در 17 باز اول آنها رکورد 8_9 داشتند و بازی هشتم را به درک نویتسکی و دالاس واگذار کردند و لبران در آن بازی عملکرد خیلی بدی داشت. در آن 17 بازی نه لبران و نه وید در حد خودشان نبودند اما کریس باش کار هایی که لازم بود را میکرد. اما این تیم بیش از حد با استعداد بود که بد باشد و چندین بازی پشت سر هم را به راحتی برد و به بالای جدول رسید اما این بار هم درک نویتسکی و دالاس نوار پیروزی هیت را بریدند و باز لبران مقابل دالاس بد بازی کرد. اما به هر حال با اینهمه استعداد آنها برنده بودند 58 بازی از 82 بازی را بردند و حتی به فینال پلی هم رسیدند. اما باز در فینال سوال این تیم چه کسی است پیش آمد و تیم را نابود کرد. وید در فینال 108 شوت اقدام کرد و 55 درصد آنها را تبدیل به امتیاز کرد اما لبران به عنوان بهترین بازیکن 90 شوت اقدام کرد.گرچه لبران دقت شوت کمتری داشت این نشان می داد که وید حاضر به فداکاری نبود و لبران باز مقابل دالاس بد ظاهر شد. اما بعد آن، وید به لبران گفت که این تیم تو است و ما را به قهرمانی برسان و در نهایت آنها سال های 2012 و 2013 قهرمان شدند.
کلیولند کولیرز
بعد از اینکه بازیکنان میامی سنشان بالا رفت لبران تصمیم گرفت که به خانه برگردد و یک بیگ تری دیگر بسازد. در آن سال کایری 22 سالش بود و دو بار آل استار شده و دفعه آخری که آل استار شده بود، MVP بازی را دریافت کرده بود اما تیم خیلی بدی داشت و حتی رول پلیر های تیم هم در سطح سال های بعد نبودند. قاعدتا کوز به همین خاطر پیک یک را داشت. و از طرفی کوین لاو هر بازی به آسانی 24 امتیاز و 14 ریباند می آورد و یکی از ستاره های لیگ بود که با گذشت زمان بسیاری قدرت او را در آن روز ها فراموش کردند. در 15 بازی اول فصل تیم اصلا هماهنگ نبود و مشکل هماهنگی به وضوح مشخص بود. کایری و لبران رابطه خوبی نداشتند. لبران معتقد بود که کایری باید ببشتر بازیسازی کند اما از طرفی هم احترامی که کایری میخواست را به او نمی داد و کایری نمیخواست قبول کند که بازیکن دوم تیم باشد و لاو هم با چنین بازیکنانی هیچ وقت بازی نکرده بود. وضعیت آنقدر بد بود که لبران در وسط فصل 2 هفته به مسافرت رفت اما بعد از آن، کایری و لبران رابطه بهتری پیدا کردند و لاو هم تا می توانست فدکاری کرد و با اینکه می توانست هر بازی25 و 15 باشد و پست اپ کند اما اکثرا در کرنر ها منتظر پاس برای کچ اند شوت بود. در آن فصل کایری مصدوم شد پس انها قهرمان نشدند اما فصل بعد جی ار اسمیت درصد سه امتیازی 40 درصد داشت و تریستن تامسون هم در فاز دفاعی فوق العاده کار کرد و لاو هم مانند همیشه هر کاری میتواسنت برای تیم انجام میداد و آنها در پلی آف کنفرانس شرق رکورد 2_12 گرفتند و در فینال بعد از 3 باخت و یک برد، 3 برد متوالی گرفتند و قهرمان شدند.
گلدن استیت واریرز
بعد از اینکه کوین دورنت به واریز پیوست همه طرفداران شوکه شده بودند. بیگ تری کلی تامسون، استفن کری و کوین دورنت مانند بوستون 2008 هیچ زمانی برای هماهنگی لازم نداشت. آنها از همان بازی اول مسلط بودند گرچه آنها بازی اولشان را باختند اما بعد از آن 17 بازی از 20 بازی را بردند و وقتی کی دی یک ماه مصدوم بود باز آنها رکورد 4_15 داشتند. گرچه برعکس همه شرایط قبل این تیمی جدید نبود که بازیکنان هیچ وقت با هم بازی نکرده باشند. این تیم بدون کوین دورنت هم یک بار قهرمان شده بود و یک بار 73 بازی برده بود پس بعد از این حرکت هیچ تیمی رقیب گلدن استیت سالم نمی شد. گلدن استیت سه سال متوالی جزو 7 رکورد برتر تاریخ بود و دو فصل هم بدون دورنت بود. آنها با دورنت دو بار قهرمان شدند و دورنت دو بار MVP فینال شد.
بروکلین نتس
بعد از مصدومیت دینویدی، نتس با از دست دادن مقداری عمق مجبور شد برای ترید هاردن اقدام کند و با از دست دادن مقدار بیشتر عمق از دست بدهد ولی به استارتر هایش قدرت بیشتری بدهد. از ابتدا سوال هایی درباره دفاع تیم وجود داشت به شکلی که آنها به کلیولند کولیرزی که بدترین حمله لیگ را داشت 147 امتیاز واگذار کردند اما خبر هایی به گوش میرسد که آنها به دنبال پر کردن راستر و اضافه کردن ترور اریزا و جول مکگی هستند. هاردن و دورنت ترکیب خوبی با یک دیگر داشتند اما سوال اصلی چطور کار کردن بیگ تری بود که از وقتی کایری به تیم اضافه شد جیمز هاردن تعداد اقدام هایش را به کمتر از 15 شوت رساند و بیشتر به بازیسازی برای تیم و لاب انداختن برای دی اندره جردن و موقعیت سازی برای شوتر ها پرداخت و کایری و دورنت هم یه امتیازگیری پرداختند. اما سوال های بسیاری درباره این تیم وجود دارد و باید دید آیا این تیم می تواند راه خود را پیدا کند و چقدر این کار طول می کشد.
