سوخو ۳۰، جنگنده منتخب نیروی هوایی ایران برای نوسازی ناوگان
در این مدت شایعات بسیاری درباره خریدهای نظامی ایران و خصوصا نیروی هوایی وجود داشته و اسامی انواع و اقسام جنگ افزار بود که پشت هم ردیف میشدند که اما نامی که بیش از هر هواگرد دیگری مطرح تکرار شد سوخو۳۰ است، یک جنگنده کارآمد، میدان پس داده، محبوب میان مشتریان شرقی و حتی مورد احترام دشمنان غربی. نام‌های دیگری مثل چنگدو جی-۱۰، سوخو-۳۵ و (با شدت کمتر میگ-۳۵، جی-۳۱ و سوخو-۵۷) هم مطرح هستند اما هیچ نامی از زمان انعقاد توافق هسته‌ای تاکنون به اندازه سوخو-۳۰ برای بازسازی ستون فقرات فرسوده نیروی هوایی ایران تکرار نشده است و خرید این جنگنده محتمل‌تر از دیگر گزینه‌ها جلوه میکند. تا الان مطالب زیادی درباره سوخو سی منتشر شده و قصد تکرار مکررات ندارم بنابراین بین تمام مدل‌های مختلف سوخو سی به پیشرفته‌ترین مدل که هنوز عملیاتی نیست می‌پردازم که با پسوند SM2 یا SMD شناخته میشه
دو تفاوت قابل توجه بین نسخه‌های SM عملیاتی در روسیه با نسخه SM2/SMD وجود دارد:
نسخه اس‌ام از دو موتورAL-31FP استفاده میکنند که در نسخه سوخو سی اس‌ام۲ سوپرسوخو با دو موتور قدرتمند AL-41F-1Sسوخو۳۵ یا سوپرفلانکر جایگزین شده است
در سوپرسوخو رادار سابقN011M BARS سوخو سی با رادار پسا N035 Irbis-Eتعویض شده که در این مورد هم در واقع مشابه سوپرفلانکر شده
قراره در آینده تمام SMهای نیروی هوایی روسیه به استاندارد SM2سوپر سوخو ارتقا پیدا کنند. همچنین روسیه به هند هم پیشنهاد داده ناوگان عظیم سوخو سی ام‌کا‌آی این کشور به سوپر سوخو ارتقا بده که سرنوشت روشنی نداشته این پیشنهاد.
با توجه به شایعاتی که درباره خرید سوخو۳۰و۳۵ توسط ایران وجود داره ترکیب سوپرفلانکر و سوپرسوخو (بهترین جنگنده‌های تک‌سرنشین و دوسرنشین عرضه شده توسط روسیه در بازار) که به دلیل مشابهت‌های زیاد از جمله رادار و موتور صرفه اقتصادی بیشتر و چرخه نگهداری و بازیابی ساده‌تری هم دارند می‌توانند توازن جدیدی بر آسمان خاورمیانه تحمیل کنند. اگر ایران موفق شود امتیاز تولید نسخهSMD که اوج بلوغ خاندان فلانکر در نقش مولتی‌رول ضربتی محسوب میشود را به دست بیاورد تحولی بسیار عظیم در ساختار نهاجا صورت میپذیرد
