چرا کسی درباره این تیم صحبت نمی کند؟

آشنایی با تیم ملی بسکتبال آمریکا در المپیک سال ۱۹۹۶ / Dream Team 2

۲٬۲۹۴ بازدیدچهارشنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۹ - 0۶:۳۲

... ...

تیم بسکتبال آمریکا در المپیک ۱۹۹۶ را بررسی خواهیم کرد. این تیم سرشار از بازیکنان با استعداد بود.گری پیتون در پوینت گارد، رجی میلر در شوتینگ گارد، گرنت هیل در اسمال فروارد، چارلز بارکلی در پاور فروارد و حکیم اولاجوان در سنتر شروع کننده های این تیم بودند و روی نیمکت بازیکنانی مانند جان استاکتن، کارل ملون، پنی هاردوی، شکیل اونیل، دیوید رابینسون، اسکاتی پیپن و میچ ریچموند حضور داشتند. یک تیم فوق العاده با ۱۲ آل استار و بدون حتی یک بازیکن شبیه به کریستین لایتنر. این تیم هیچ نقطه ضعفی نداشت و تمام فاکتورهای لازم برای یک تیم رویایی را شامل می شد.

اما بدون شک بهترین بخش بازی آنها سنترهایشان بود. سنتر های تیم ۱۹۹۶ حکیم اولاجوان، دیوید رابینسون و شکیل اونیل بودند. هر کدام از این سه نفر نقش سنتر سوم را بازی کند بدون شک بهترین سنتر شوم تاریخ می شود. حکیم اولاجوان سال های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ با هیوستون راکتس به قهرمانی رسید و MVP فینال را نیز در هر دو سال گرفت. همچنین اولاجوان MVP سال ۹۲/۹۳ نیز به حساب می آید. دیوید رابینسون نیز تا آخر کریر خود دو بار قهرمان شد و یک بار MVP و یک بار MVP فینال را گرفت و در همان سال (۱۹۹۲) بازیکن دفاعی سال نیز شد و از طرفی شکیل اونیل سنتر جوان اورلاندو مجیک بود که هر بازی قدرت خود را به جهانیان ثابت می کرد.

شکیل اونیل، حکیم اولاجوان و دیوید رابینسون

قدرت سه امتیازی زدن، یکی دیگر از نقاط قوت این تیم بود. رجی میلر بیشترین تعداد پرتاب را داشت و فیلدگل ۴۱ درصد در سه امتیازی داشت و بعد او میچ ریچموند بیشترین تعداد پرتاب سه امتیازی را داشت که فیلد گل او ۴۳ درصد بود. درباره مسابقات المپیک و فیبا باید گفت که فاصله بالای خط سه امتیازی با حلقه ۶.۷۵ متر است در حالی که در NBA فاصله حلقه و بالای خط سه امتیازی ۷.۲۴ متر است. در نتیجه بازیکنانی که در NBA بیشتر شوت های دو امتیازی بلند و میدرنج میزنند در مسابقات فیبا سه امتیاز زن های با مهارتی به نظر می آیند. مانند اسکاتی پیپن، پنی هاردوی و جان استاکتن در تیم ۱۹۹۶.

دریم تیم دوم، دفاعی بی نظیر داشت. اسکاتی پیپن یکی از بهترین مدافعان تاریخ است و میتواند هر بازیکنی را در هر نقطه ای دفاع کند. در پوینت گارد نیز گری پیتون بود که به خاطر تواناییش در دفاع به او لقب دستکش (glove) را دادند و بازیکن دفاعی آن سال بود. (پیتون تنها پوینت گارد برنده جایزه بازیکن دفاعی سال است) اگر بازیکنی بتواند از این دو مدافع رد شود در پینت با شک، رابینسون یا اولاجوان رو به رو می شود به همین دلیل هیچ تیمی نتوانست رو به روی آنها بیشتر از ۸۵ امتیاز بگیرد.

دریم تیم دوم روی نیمکت جان استاکتن و کارل ملون را میز داشت. کسانی که در هر دو سال بعد از المپیک در فینال NBA حضور پیدا کردند و تمام بازی با تاکتیک پیک اند رولشان امتیاز می آوردند. همچنین در دفاع استاکتن استیل و کارل ملون بلاک می کرد. از طرفی چارلز بارکلی نیز مانند سال ۱۹۹۲ بیشترین میانگین امتیاز و ریباند را داشت.

دو بازیکن دیگر که تاثیر بسیاری در موفقیت تیم داشتند پنی هاردوی و گرنت هیل بودند. شاید بسیاری آنها را نشناسند اما برای درک قدرت آنها باید به سال ۱۹۹۶ و قبل از مصدومیت های پی در پیشان نگاه کنیم. در همان سال وقتی از مایکل جردن پرسیدند مایکل جردن بعدی کیست، او گفت:

دو بازیکن این قابلیت را دارند. پنی هاردوی و گرنت هیل

هیل اسمال فرواردی با مهارت بود و شروع کریرش مانند شروع کریر اسکار رابرتسون و لری برد بود.او میتوانست به خوبی توپ را کنترل کند، بازیکن مقابلش را جا بگذارد، بازیسازی یا ریباند کند و بهتر از هر کسی امتیاز بیاورد. پنی هاردوی نیز پوینت گاردی قد بلند بود که بیشتر با مجیک جانسون مقایسه می شد. بدن او به عنوان یک پوینت گارد بسیار قوی بود و از قدرت بدنش به خوبی در دفاع استفاده می کرد. در حمله نیز مانند مجیک جانسون بازیسازی می کرد. همچنین او قبل از مصدومیت، میانگین ۲۰ امتیاز در بازی داشت.

با همه اینها چرا کسی چیزی از این تیم نمی گوید؟ به این دلیل که دریم تیم ۱۹۹۲ با اسم هایی مانند مایکل جردن، مجیک جانسون و لری برد تمام توجهات را جذب می کند. همه می خواهند درباره تیمی با این اسامی صحبت کنند در حالی که مجیک پس از یک سال دوری از بسکتبال به خاطر بیماری HIV بازگشته بود و گاها لری برد را به خاطر مصدومیت از ناحیه کمر، دراز کشیده روی زمین می دیدیم. اما همه بازیکنان دریم تیم دو در پرایم خود به سر می بردند و همه بازیکنان سالم بودند. از نظر بسیاری دلیل گمنامی این تیم فقط یک چیز می تواند باشد. غیبت مایکل جردن. بسیاری از کارشناسان معتقدند اگر جردن در این تیم بازی می کرد تیم ۱۹۹۶ تبدیل به بهترین تیم تاریخ می شد.