21 تیم افسانه‌ای تاریخ فوتبال؛ برترین تیم‌های تاریخ فوتبال

تاريخ فوتبال به لطف تيم هاي افسانه‌اي جادو شده است كه تلاش براي فراموشی آن ها غيرممكن است. لحظات فراموش نشدنی آن ها برای همیشه در یاد طرفداران خواهد بود.
اما به راستی بزرگترین تیم فوتبال همه زمانه کیست؟

این یک سوال فرضی است که پاسخ روشنی ندارد. البته که باید تیم ها را بر اساس زمانه و عصر خود مقایسه کرد.

مدتی پیش نشریه مارکای اسپانیا" target="_blank" rel="noopener noreferrer">https://us.marca.com/claro/futbol/2020/03/25/5e7b341822601d97568b470c.html">نشریه مارکای اسپانیا در پایگاه اینترنتی خود یک نظرسنجی انجام داد و از مخاطبانش خواست ، از 21 تیم افسانه ای تاریخ فوتبال (انتخاب شده توسط کارشناسان این مجموعه) به بهترین تیم رای دهند انتخاب کنند. نگاهی خواهیم داشت به نتایج این نظرسنجی.

 

21. رنس (1955/56) 

 

http://s12.picofile.com/file/8401603826/whmnxqdwyqax4tmrgmit.jpg" width="630" />

 

رنس که در دهه 50 لیگ فرانسه را به سلطه خود در آورده بود ، در فصل 1955/56 به فینال جام باشگاههای اروپا رسید و در یک بازی باورنکردنی مقابل رئال مادرید 4-3 شکست خورد.

با این وجود رنس در سال‌های اخیر عملکرد بسیار ضعیفی داشته‌است و از دهۀ ۱۹۸۰ بدین سو در لیگ دستۀ ۲ فرانسه دست و پا می زند.

به‌طور کلی این که رنس در فرانسه یک باشگاه افسانه‌ای شناخته می‌شود، نه فقط به خاطر عملکردش در جام باشگاه‌های اروپا بلکه به خاطر خدماتش به تیم ملی فوتبال فرانسه در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰. رنس نقش بزرگی در پرورش نسل اول طلایی فوتبال فرانسه داشته‌است. بازیکنانی همچون روژه مارش، رایموند کوپا، ژوست فونتین، ژان وینسنت، رابر ژاکه، آرموند پنرورن، دومنیک کولونا و روژه پیانتونی که در جام جهانی فوتبال ۱۹۵۸ درخشیدند همگی در این باشگاه بازی می کردند.

 

20. هامبورگ (1978-1988)

 

http://s13.picofile.com/file/8401603634/hamburgo.jpg" width="630" />

 

با حضور کوین کیگان در خط حمله ، هامبورگ برای اولین بار در فصل 1978/79 به قهرمانی در بوندس لیگا رسید. این شروع یک دوره پنج ساله باورنکردنی برای آنها بود. آنها سال بعد در فینال جام باشگاههای اروپا به ناتینگهام فارست باختند اما در رقابت های 1981/82 و 1982/83 دو بار متوالی قهرمان بوندس لیگا شدند. آنها همچنین در فصل 1982/83 در فینال جام باشگاههای اروپا ، یوونتوس را شکست دادند.

 

19. بورسیا مونشن گلادباخ (1970-1977)

 

http://s12.picofile.com/file/8401603500/5_1.png" width="623" />

 

دهه 70 برای بورسیا مونشن گلادباخ بسیار موفقیت آمیز بود و آن ها در طی هشت سال بین 1970 و 1977 پنج بار قهرمان لیگ آلمان شدند. در اروپا نیز ، آنها دو بار قهرمان جام یوفا شدند .

زیر نظر هنس وایسوایلر، جوان‌های تیم، فلسفه تهاجمی او را به نمایش گذاشتند. با پیروزی خانگی بورسیا مقابل هامبورگ در تاریخ ۳۰ آوریل ۱۹۷۰، در هفته ۳۳، مونشن گلادباخ به عنوان قهرمان آلمان معرفی می شود. در ۵ ژوئن ۱۹۷۱، مونشن گلادباخ با پیروزی مقابل آینتراخت فرانکفورت، اولین تیم تاریخ بوندسلیگا لقب می گیرد که توانسته از عنوان قهرمانی خود دفاع کند.

اولین فینال بین المللی تاریخ مونشن گلادباخ در تاریخ 9 می 1973 برگزار شد. لیورپول در بازی اول در استادیوم آنفیلد 3-0 برنده میشود. در 23 می 1973 ، مونشن گلادباخ در بوکلبرگ اشتادیون ، 2-0 به پیروزی می رسد اما لیورپول در مجموع دو بازی ، جام یوفا را به دست آورد.

وضعیت فصل های بعد از سال 1971 با رفتن بازیکنان شناخته شده از مونشن گلادباخ تا حدودی قابل پیش بینی است ، اگرچه مهاجم اصلی مونشن گلادباخ در این تیم می ماند. در فصل 1973/74 ، یوپ هاینکس به تنهایی 30 گل به ثمر رساند و باعث شد که او بهترین گلزن بوندسلیگا و گلادباخ لقب بگیرد . آنها در بین سالهای  1972 تا 1974 ، لیگ را در رده های سوم و پنجم و دوم به اتمام رساندند تا اینکه در فصل 1974/75 برای سومین مرتبه قهرمان بوندس لیگا شدند .

آنها در 21 مه 1975 اولین عنوان بین المللی حود را با شکست 5_1 بر یک توئنته هلند در فینال جام یوفا بدست می آورند .

با خروج هنس وایسوایلر ، که بعد از یازده سال از این باشگاه به بارسلونا می رفت ، "ادو لاتک" سرمربی جدید بورسیا مونشن گلادباخ انتخاب می شود که به تازگی از بایرن مونیخ جداشده بود. بر خلاف وایسوایلر ، لاتک یک فلسفه نسبتا دفاعی را ارائه می داد. با حضور لاتک آنها دو قهرمانی دیگر در بوندس لیگا بدست می آورند و در 12 ژوئن 1976 مونشن گلادباخ برای پنجمین بار ، قهرمان آلمان می شوند.

اسطوره مربیگری جهان "مت بازبی" ، نحوه بازی کردن آن ها را اینگونه توصیف می کند:

"هیچ کس در جهان امروز ، مقابل این تیم پیروز نمی شود. این فوتبال در بالاترین سطح کمال بود."

 

18. تورینو (1942-1949)

 

http://s13.picofile.com/file/8401603626/ET_HGvcWAAEehof.jpg" width="480" />

 

بار دیگر جنگ جهانی سرنوشت تورینو را عوض کرد و این بار این تحول مثبت بود(جنگ جهانی اول باعث شده بود نخستین قهرمانی از دست ارغوانی‌ها برود.) به‌طوری‌که گراناتا (ارغوانی‌ها) از ۱۹۴۲تا۱۹۴۹ قهرمان بلامنازع فوتبال ایتالیا بودند. این دوران که یکی از دوره‌های سیاه تاریخ معاصر ایتالیا قلمداد می‌شود، برای باشگاه تورینو"عصر طلایی"محسوب می‌گردد. مردم تورین که به خاطر ارتباط نزدیک فرهنگی با دنیای خارج به خصوص با فرانسوی‌ها و سوئیسی‌ها دارند شهر خود را یکی از جوامع پیشروی ایتالیا می‌دانستند در دوران جنگ جهانی دوم این پیشتازی را ثابت کردند. داستان پرافتخار تیم و آنچه آن‌ها را به تورین بزرگ تبدیل کرد از سال ۱۹۳۹ آغاز شد. هنگامی که فروجو نوو به عنوان مدیر جدید باشگاه گروهی از ستارگان فوتبال را را در کنار هم جمع کرد. آغاز افتخارات گاوهای نر آلپ در فصل ۴۳–۱۹۴۲ بود. تیمی مستعد که تحت مربیگری "آنتونیو جانی" رشد یافته بود سرانجام در این فصل انتقام عمده مردم تورین از فاشیسم موسولینی را گرفت و عصری باشکوه را آغاز کرد که حتی برتری یک جانبه یوونتوس در نیمه ابتدایی دهه سی و تحت حمایت فاشیست‌ها را هم زیر سایه برد. از بد حادثه در اوج آمادگی تیم تورینو، موسولینی دیکتاتور ایتالیا به بهانه اوجگیری جنگ جهانی دوم و اعزام نیرو به خطوط مقدم دستور تعطیلی لیگ را صادر کرد. پس از آن ایتالیا در بحران‌های ناشی از مغلوبه شدن جنگ فرورفت؛ ولی تورینی‌ها که دو سال تمام انتظار شروع مجدد لیگ را می‌کشیدند به آرزوهایشان رسیدند و بار دیگر تیمشان را با مربیگری «لوئیجی فررو» راهی میدان‌ها افتخار ساختند. از ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۹ تورینو قهرمان بلامنازع سری آ بود. ضمن اینکه شاگردان «لوئیجی فررو» تیم ملی فوتبال جدید ایتالیا را قبضه کرده بودند. تیمی که با پایان یافتن دوران فاشیسم پیراهن سیاه از تن درآورده و همان پیراهن زیبای لاجوردی مشهور "اتزوری"را جایگزین ساخته بود و همین موضوع سبب محبوبیت ملی پوشان جدید شد، طوری‌که بازیکنی مثل" والنتینو ماتزولا علی‌رغم اینکه افتخاری ملی کسب نکرد و تنها با تورینو سابقه قهرمانی داشت به یک قهرمان ملی تبدیل شد. با چیگالوپو، بالارین، ماروزو، کاستیلیانو، ریگامونتی، گرزار، منتی، لویک، گابتو، ولنتینو ماتزولا و اوسولا یازده بازیکنی بودند که پنج اسکودتوی پیاپی تورینو را از فصل ۱۹۴۲تا فصل ۱۹۴۹ برای این تیم به ارمغان آوردند.

 

17. لیورپول باب پیزلی(1977)

 

http://s12.picofile.com/file/8401603568/b49mfja7kucy7wv0fbtz.jpg" width="630" />

 

در سال ۱۹۷۴ بیل شنکلی بازنشسته شد و از مربیگری لیورپول کنار رفت و باب پیزلی که ۱۵ سال دستیار شنکلی بود، به عنوان جانشین وی انتخاب شد. پیزلی به عملکرد خوب لیورپول بسیار بهتر از دوران شنکلی ادامه داد و ۲۰ عنوان قهرمانی در طول ۹ سال برای لیورپول کسب کرد. وی با تیم لیورپول موفق شد شش قهرمانی در لیگ دسته اول انگلستان، سه قهرمانی در جام اتحادیه انگلستان، شش قهرمانی در جام خیریه انگلستان، سه قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا، یک قهرمانی در جام یوفا و یک قهرمانی در سوپر جام اروپا را نیز بدست آورد.

 

16. اینتر میلان هلنیو هررا (1960-1968)

 

http://s12.picofile.com/file/8401603818/unnamed.png" width="512" />

 

تیم هررا سال اول حضور او در رتبه سوم ایتالیا ایستاد و در سال دوم نایب قهرمان شد . هررا در سومین سال حضور خود در فصل ۶۳-۱۹۶۲ ، هشتمین اسکودتو را برای اینتر به ارمغان آورد . پس از آن اینتر در سال‌های ۱۹۶۴ و ۱۹۶۵ دوبار به صورت متوالی قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شد ، به همین دلیل به هررا لقب "جادوگر" (il Mago) داده شد .

در سال ۱۹۶۴ اینتر با شکست پارتیزان در یک چهارم و دورتموند در نیمه نهایی به فینال جام باشگاه‌های اروپا رسید . در فینال اینتر باید در برابر رئال مادرید قرار می‌گرفت ، تیمی که تا آن زمان از نه فینال به هفت فینال راه پیدا کرده بود . اینتر با دو گل مازولا با نتیجه سه بر یک ، بر رئال مادرید غلبه کرد ، سپس تیم با غلبه بر ایندپندینته قهرمان جام بین قاره‌ای فوتبال شد . یک سال بعد نیز اینتر در فینال جام باشگاه‌های اروپا با تک گل جایر بر بنفیکا غلبه کرد و برای دومین بار به صورت متوالی قهرمان این رقابت‌ها شد . در فصل ۶۵-۱۹۶۴ ، اینتر نهمین اسکودتو خود را به دست آورد همچنین به مقام نایب قهرمانی کوپا ایتالیا نیز رسید . در سال ۱۹۶۶ اینتر با هررا به دهمین اسکودتو خود رسید. در کشور ایتالیا هر تیمی ۱۰ بار قهرمان لیگ داخلی کشور شود یک ستاره به پیراهن خود اضافه می‌کند . در سال ۱۹۶۷ زمانی که جایر از باشگاه جدا شده بود و سوارز مصدوم بود ، اینتر در فینال جام باشگاه‌های اروپا با نتیجه دو بر یک برابر سلتیک شکست خورد . اینتر در دهه شصت میلادی بر بام فوتبال ایتالیا و اروپا قرار گرفت و این دهه به عنوان بهترین دوران این باشگاه ثبت شد. اینتر در آن سال‌ها ۳ اسکودتو و ۴ جام بین‌المللی را بدست آورد و به اینتر هررا لقب گرنده اینتر (Grande Inter) به معنای اینتر بزرگ داده شد . دوران طلایی هرارا دو سال بعد یعنی در سال ۱۹۶۸ با جدایی آنجلو موراتی پایان پذیرفت .

 

 

15. ریور پلاته (1941-1947)

 

http://s13.picofile.com/file/8401603684/LA_MAQUINA_DE_RIVER_PLATE.gif" width="630" />

 

دهه ۱۹۴۰ یکی از بهترین دوران تاریخ باشگاه ریور پلاته به حساب می‌آید، در ابتدای این دهه و در دو سال پیاپی ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲ دو قهرمانی به دست آمد. این تیم خط حمله قدرتمندی در این مدت داشت که به لا ماکویینا یا (ماشین) معروف شد. طی سالهای ۱۹۴۵ و ۱۹۴۷ این تیم دو قهرمانی دیگر را به دست آورد. پس از ان بازیکنان جدیدی از تیم‌های پایه مثل الفردو دی استفانو که بعدها با ۲۷ گل آقای گل شد به این تیم اضافه شدند تا روند موفقیت‌های آن‌ها ادامه پیدا کند.

 

14. ناتینگهام فارست (1978/88)

 

http://s13.picofile.com/file/8401603650/hqzsnnoeewdlxmqajmve.jpg" width="630" />

 

مانند اینتر و بنفیکا ، ناتینگهام فارست برایان کلوفی نیز دو بار به طور متوالی قهرمان جام باشگاههای اروپا شد.  آنان در فصل ۱۹۷۸–۷۹ پس از حذف لیورپول ( قهرمان مسابقات طی سالهای ۱۹۷۷ و ۱۹۷۸ ) به ترتیب موفق به حذف آ. ا. ک آتن ، گراس‌هاپر و باشگاه کلن شدند . سپس در فینال مونیخ در ورزشگاه المپیک این شهر با تک گل تروور فرانسیس در دقیقه ۴۵ نیمه اول موفق به شکست مالمو سوئد شدند تا برای نخستین بار فاتح جام باشگاه‌های اروپا شوند.

در فصل بعد در مرحله نخست پس از حذف اوسترشوند سوئد ، دینامو برلین و آژاکس آمستردام برای دومین بار و تا امروز واپسین مرتبه به فینال جام باشگاه‌های اروپا صعود کنند. آنان در فینال این بازی‌ها که در سانتیاگو برنابئو برگزار می‌شد توانستند با تک گل جان رابرتسون بر حریف آلمانی خود هامبورگ غلبه کرده و برای دومین مرتبه قهرمان این پیکارها شوند.

 

13. بنفیکا و اوزه بیو (1962)

 

http://s12.picofile.com/file/8401603718/mgq66qaecbikbs6cb2vy.jpg" width="630" />

 

بنفیکا در فصل های 1960/61 و 1961/62 به طور متوالی جام باشگاههای اروپا را بدست آورد ، ابتدا بارسلونا و سپس رئال مادرید را در فینال شکست داد.جادوی اوزه بیو آنها را به قهرمانی دوم در آمستردام سوق داد.

بعدها، بنفیکا در سه فینال جام باشگاههای اروپا با شکست مقابل میلان در 1963 ، اینتر در 1965 و منچستر یونایتد 1968 در کسب قهرمانی ناکام ماندند. بنابراین ، برای عملکرد اروپایی خود ، بنفیکا در سال های 1965 ، 66 و 69 در رتبه اول فوتبال اروپا قرار گرفت . در دهه 1960، بنفیکا موفق به کسب هشت قهرمانی لیگ پرتغال ( 1959-1960 ،60 -61 ، 62 -63 ، 63 -64 ، 64 -65 ، 66 -67 ، 67 -68 ، 68 -69 ) ، سه جام حذفی پرتغال ( 1962 ، 64 ، 69 ) و دو جام اروپا ( 1960/61 ،1961/62 ) شد.

 

12. سانتوس و پله (1961-1965)

 

http://s13.picofile.com/file/8401603726/santos.jpg" width="680" />

 

هیچ تیم دیگری به اندازه سانتوس در دهه 1960 بر فوتبال برزیل مسلط نبود. این باشگاه بیش از 14 عنوان کسب کرد: شش قهرمانی در برزیل (پنج تاکا برزیل و یک تورنیو روبرتو گومز پدروسا) ، دو جام لیبرتادورس ، دو جام بین قاره ای ، سه ریو سائو پائولو ، یک ریوپا آمریکای جنوبی و قهرمانی های بی شمار تورنمنت های بین المللی . 
سانتوس به تقاضای جهانی ، به اولین تیم فوتبال جهانگردی تبدیل شد و در ده ها کشور مسابقات خیریه برگزار کرد. جنگ در آفریقا متوقف شد تا دو طرف بتوانند با تیم پله مسابقه دهند. بازیکنان سانتوس شاکله اصلی تیم های جام جهانی برزیل را در شیلی (1962) و مکزیک (1970) تشکیل می دادند. در دو بازی برابر آلمان و انگلیس، تیم ملی برزیل هشت بازیکن سانتوس در ترکیب خود داشت. تأثیر سانتوس به حدی بود که در ترکیب برزیل همان خط دفاعی سانتوس استفاده می شد .

 

11. منچستر یونایتد (1963-1968)

 

http://s13.picofile.com/file/8401603668/j19cpd7ziaoolfdroc6m.jpg" width="630" />

 

بازبی با خریدن بازیکنانی هم‌چون دنیس لا و پت کرراند تیم دههٔ 60 منچستر یونایتد را ساخت. این تیم همراه با بازیکنانی هم‌چون جرج بست در سال ۱۹۶۳ در جام حذفی قهرمان شد. در فصل بعدی در لیگ نایب قهرمان شدند و در سال ۱۹۶۵ و ۱۹۶۷ توانستند در لیگ به مقام قهرمانی برسند.در سال ۱۹۶۸ و ده سال پس از فاجعه غم انگیز هوایی مونیخ سال 1958، منچستر یونایتد در فینال لیگ قهرمانان اروپا به میزبانی ومبلی با نتیجهٔ ۴ بر ۱ تیم بنفیکا را شکست داد و به عنوان اولین تیم انگلیسی، در لیگ قهرمانان اروپا، قهرمان شد.در آن تیم، سه برندهٔ توپ طلای اروپا یعنی بابی چارلتون، دنیس لا و جرج بست حضور داشتند و با حضور آنها ، این تیم یونایتد باورنکردنی بود.مت بازبی در سال ۱۹۶۹ از سِمَت خود استعفا داد و ویلف مک‌گینس، بازیکن سابق منچستر یونایتد، جانشین وی شد.

 

10. پنارول (1966)

 

http://s12.picofile.com/file/8401603526/14E.jpg" width="630" />

 

این تیم اروگوئه ای در 11 فصل از 1958-1968 نه بار عنوان قهرمانی لیگ خود را بدست آورد. اما بزرگترین دستاورد آنها قهرمانی کوپا لیبراتورس با برتری 4-2 در مقابل ریور پلاته بود. در آن سال ، این باشگاه دومین جام بین قاره ای خود با شکست 2-0 رئال مادرید بدست آورد.

 

9. بایرن مونیخ و بکن بائر (1973-1976)

 

http://s13.picofile.com/file/8401603576/dbbcsvwmwoataagbsaov.jpg" width="630" />

 

در سال ۱۹۷۰ اودو لاتک، سرمربی‌گری بایرن مونیخ را بر عهده گرفت و دوران تاریخ سازی را با این باشگاه رقم زد. لاتک در اولین فصل موفق شد جام حذفی آلمان را برای بایرن مونیخ به ارمغان بیاورد. او پس از آن نیز در سال‌های ۱۹۷۲، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ موفق شد سه بار پیاپی با بایرن مونیخ فاتح بوندس‌لیگا شود. سال ۱۹۷۴ بایرن مونیخ برای اولین بار همراه باشگاه اتلتیکو مادرید به فینال جام باشگاه‌های اروپا رسید و در تاریخ ۱۵ مه ۱۹۷۴ اولین مسابقه فینال با با نتیجه ۱ بر ۱ به پایان رسید. در بازی تکراری بایرن مونیخ موفق شد با نتیجه ۴ بر صفر پیروز شود و برای اولین بار فاتح جام باشگاه‌های اروپا شود. آن‌ها یک سال بعد نیز به فینال رسیدند و با غلبه بر لیدز یونایتد موفق شدند برای دومین بار متوالی قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شوند. سال ۱۹۷۶ برای سومین بار و این بار با پیروزی مقابل سن‌اتین قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شدند.

بایرن مونیخ در پاییز ۱۹۷۶ به عنوان قهرمان اروپا به جام بین‌قاره‌ای راه یافت و موفق شد در مجموع دو بازی رفت و برگشت با دو گل کروزیروی برزیل را شکست دهد و جام بین قاره‌ای را نیز به افتخاراتش اضافه کند.

 

8. آژاکس کرایوف (1970-1973)

 

http://s13.picofile.com/file/8401603742/Screenshot_10_4.jpg" width="678" />

 

آژاکس با حضور افسانه ای به نام یوهان کرایف ، سه جام پیاپی اروپایی کسب کرد. آنها پاناتینایکوس و اینتر را به ترتیب در فینال فصل های 1970/71 و 1971/72 شکست دادند و هتریک خود را با شکست یوونتوس در سال 1972/73 به پایان رساندند.

در فصل 1970/71 ، آژاکس ، عنوان قهرمانی جام حذفی هلند را حفظ کرد و به فینال جام باشگاههای اروپا 1971 رسید ، جایی که آنها با نتیجه دو بر صفر پاناتینایکوس را با گل های دیک ون دایک و آری هان شکست دادند تا برای اولین بار قهرمان قاره شوند و کرایوف به دنیای فوتبال معرفی شد. پس از این موفقیت ، میشل به عنوان سرمربی به بارسلونا رفت و اشتفان کوواچ رومانیایی جایگزین او شد . در فصل اول کوواچ ، آژاکس سه گانه خود را با قهرمانی در جام باشگاههای اروپا و قهرمانی در اردویسه و قهرمانی در جام حذفی کامل کرد. در فصل بعد، آژاکس با پیروزی در جام بین قاره ای ، عناوین اردویسه و جام اروپا را نیز حفظ کرد و به اولین باشگاهی تبدیل شد که از زمان رئال مادرید در دهه 1950 موفق به کسب سه جام پیاپی اروپا شده است.

در سال 1973 ، بارسلونای میشل رکورد نقل و انتقالات جهان را شکست تا کریوف را به کاتالونیا بیاورد . کوواچ نیز به سمت سرمربیگری تیم ملی فرانسه انتخاب شد و این پایانی بود بر این نسل از فوتبال آژاکس.

 

7. رئال مادرید و دسته کرکس ها (1985-1990)

 

http://s12.picofile.com/file/8401603550/690_3_1145.jpg" width="690" />

 

رئالی‌ها در اوایل دهه هشتاد، وضعیت چندان مناسبی نداشتند و نتوانستند لالیگا را فتح کنند تا اینکه گروهی از بهترین بازیکنان لیگ اسپانیا به این تیم آمدند و آغاز یک نسل فوق العاده را رقم زدند. یک روزنامه‌نگار اسپانیایی عنوان کرکس‌ها را برای آن تیم انتخاب کرد که به‌خاطر ۵ بازیکن فوق‌العاده آن بود که شامل امیلیو بوتراگوئنو، مانوئل سانچز، مارتین وازکوز، میشل و میخل پاردخا می‌شد.کرکس‌ها (که بعداً با رفتن پاردخا به رئال ساراگوسا، به گروهی ۴ نفره تبدیل شد)، در کنار بازیکنانی چون فرانسیسکو بویو که دروازه‌بان تیم بود یا مهاجم خود، هوگو سانچز، یکی از بهترین تیم‌های نیمه دوم دهه ۸۰ در اسپانیا و اروپا بودند و موفق شدند ۲ جام یوفا، ۵ لیگ اسپانیا متوالی، یک جام حذفی اسپانیا و ۳ سوپرجام فوتبال اسپانیا را کسب کنند. اما این تیم رؤیایی و گروه کرکس‌ها، در اوایل دهه ۹۰ (میلادی) و با جدایی امیلی بوتراگونو، مارتین وازکوئز و میشل از تیم، از هم پاشید.

 

6. مجارستان و پوشکاش (1953)

 

http://s12.picofile.com/file/8401603534/15.png" width="668" />

 

در سال 1953 ، تیم ملی مجارستان که آن روزها یکی از بهترین تیم های جهان بود برای بازی مقابل تیم ملی انگلیس به ومبلی سفر کرد. در 25 نوامبر این مسابقه که بعدها  "مسابقه قرن" لقب گرفت ، برگزار شد. تیم انگلیس به مدت 90 سال در خانه بدون شکست بود . در مقابل 105000 تماشاگر ، نودور هیدگوکی نخستین گل مجارستان را در دقیقه اول به ثمر رساند. نیمه اول با نتیجه 4-2 به سود مجارستان به پایان رسید. گل های مجارستانی ها را ناندور هیدگ‌کوتی (1، 22) و  فرانس پوشکاش (25، 29) به ثمر رساندند. در نیمه دوم مجار ها دو بار دیگر گلزنی کردند (هیدگ‌کوتی و یوژف بوژیک ) و بازی با نتیجه 6-3 به پایان رسید.

در 23 ماه مه سال 1954نیز این تیم در ورزشگاه فرانس پوشکاش، با نتیجه 7-1 انگلستان را در هم کوبید (که به عنوان بدترین شکست انگلیس در تاریخ باقی می ماند).در آن زمان در مجارستان ضرب المثلی ساخته شد که مضمون آن این است: "انگلیسی ها برای یك هفته (هفت روز) آمدند و با 7 گل به خانه برگشتند. " (شانس آوردن بیشتر نمانده بودن)

در جام جهانی 1954 سوئیس ، یاران پوشکاش در اولین مسابقه در ورزشگاه زوریخ با نتیجه 9-0 کره جنوبی را شکست دادند . سپس در بازی دوم مقابل آلمان غربی و در ورزشگاه بازل با نتیجه 8 بر 3 پیروز شدند. در مرحله یک چهارم نهایی ، 4 بر 2 برزیل را در ورزشگاه برن شکست دادند و در مرحله نیمه نهایی در لوزان به مصاف اروگوئه ،قهرمان دو جام جهانی  رفتند. این بازی با نتیجه 4 بر 2 در وقت اضافی به سود مجارستان به پایان رسید . در فینال بار دیگر آلمان غربی انتظار آنها را می کشد. اگرچه مجارها در بازی گروهی مقابل آلمان ها پیروز شده بودند ، اما در دیداری که به " معجزه برن " معروف شد ، تن به شکست دادند. نسل طلایی مجارستان با حضور فرانس پوشکاش ، ابتدا 2-0 جلو می افتد ، اما در نهایت با نتیجه 2-3 رقابت را به آلمان های سختکوش واگذار می کند.

در سال 2010 ، روزنامه نگاری به نام  Erik Eggers در یک تحقیق این فرضیه را مطرح کرد که تیم ملی آلمان برای جدال مقابل تیم مجارستان که در آن زمان "شکست ناپذیر" تلقی می شد از مواد نیروزا استفاده کرده است.

 

5. رئال مادرید دی استفانو (1955-1960)

 

http://s13.picofile.com/file/8401603592/eqabt94xbsgpdlwyi2x7.jpg" width="630" />

 

در سال ۱۹۵۵، با توجه به ایده پیشنهادی گابریل هانوت ، روزنامه نگار ورزشی و سردبیر وقت روزنامه اکیپ فرانسه، برنابئو، «بدریگنان» و «سوبس» تصمیم گرفتند تا جامی را طراحی کنند و از تیم‌های مختلف سراسر اروپا برای شرکت در آن دعوت کنند. جامی که امروزه به عنوان لیگ قهرمانان اروپا شناخته می‌شود.

در دوران برنابئو ، رئال مادرید، خود را به عنوان قدرتی بلامنزاع در اروپا معرفی کرد. آن‌ها در طی سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰، ۵ بار متوالی قهرمان جام اروپا شدند که یکی از آنها، پیروزی ۷–۳ مقابل اینتراخت فرانکفورت در سال ۱۹۶۰ در فینال رقابت‌ها بود.

 

4. میلان آریگو ساکی (1988-1994)

 

http://s13.picofile.com/file/8401603792/snmvgnu7y7vwhmhzelwa.jpg" width="630" />

 

در سال ۱۹۸۶، سیلویو برلوسکونی، باشگاه را خریداری کرد و یک سال بعد با به خدمت‌گیری آریگو ساکی به عنوان سرمربی، و بازیکنانی همچون مارکو فان باستن، رود گولیت و فرانک رایکارد، دوران شکوفایی مجدد میلان آغاز شد. ساکی در اولین دوره مربیگری خود در میلان (۱۹۹۱–۱۹۸۷)، موفق به کسب ۸ عنوان قهرمانی شد؛ (یک قهرمانی سری آ، یک قهرمانی سوپر جام ایتالیا، ۲ قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا، ۲ قهرمانی سوپر جام اروپا و ۲ قهرمانی جام بین قاره‌ای). وی در این دوره یک نایب قهرمانی در سری آ و یک نایب قهرمانی در کوپا ایتالیا را نیز در کارنامهٔ خود دارد. پس از او فابیو کاپلو، هدایت میلان را برعهده گرفت و در همان فصل اول میلان را بدون شکست قهرمان ایتالیا کرد. میلان دو فصل بعد را هم با قهرمانی ایتالیا پشت سر گذاشت. کاپلو در اروپا هم اقتدار ساکی را ادامه داد و همراه میلان، در ۳ فینال پیاپی لیگ قهرمانان اروپا حاضر شد.

در فینال ۱۹۹۴، شاگردان کاپلو در دیداری یک‌طرفه بارسای مقتدر یوهان کرایف را با ۴ گل در هم شکستند و بیش از پیش به رکورد ۶ قهرمانی رئال مادرید نزدیک شدند. در فینال ۱۹۹۵، در شرایطی برابر آژاکس تن به شکست دادند که در صورت کسب پیروزی، با ۶ قهرمانی هم‌رده رئال، رکورددار اروپا می‌شدند.

 

3. ستاره سرخ دهه 90 (1991)

 

http://s12.picofile.com/file/8401603834/zrdsn3gih5pf0mgshhry.jpg" width="630" />

 

در سال 1987 ، یک برنامه پنج ساله توسط سران باشگاه ستاره سرخ تهیه شد که تنها هدف آن کسب قهرمانی در جام اروپا بود. سرانجام تمام آنچه برنامه ریزی شده بود به دست آمد. این پروژه در سالگرد تاسیس این باشگاه در سال 1987 ، آغاز شد. از آن روز تا مارس 1992 ، ستاره سرخ بهترین دوره در تاریخ خود را تجربه کرد. در این پنج فصل ، ستاره سرخ چهار قهرمانی داخلی کسب کرد و در چهارمین سال برنامه خود در فینال جام باشگاههای اروپا 1991 ، که در باری ایتالیا برگزار می شد به پیروزی رسید .

سرمربی تیم ستاره سرخ ،لوچسکو پتروویچ یک هفته قبل از فینال این تیم را به ایتالیا آورد تا در آرامش، بازیکنان را برای دیدار آتی با مارسی آماده کند (به دلیل جنگ در یوگسلاوی) . در آن زمان ، ستاره سرخ در 8 مسابقه 18 گل به ثمر رسانده بود ، در حالی که قهرمان فرانسه توانسته بود 20 بار دروازه حریفان را باز کند . بنابراین تماشگران انتظار یک یلزی هجومی را داشتند. با این وجود پتروویچ و ریموند گوتالز ، هم سیستم دفاعی را انتخاب كردند و هم مسابقه را به یک بازی پر برخورد تبدیل کردند . بعد از یک رقابت 120 دقیقه‌ای و معدود فرصت های گلزنی برای هر دو طرف ، سرنوشت این مسابقه به ضربات پنالتی کشیده شد. پس از چند ضربه پنالتی،  مانوئل آموروس (یکی از بازیکنان مارسی) پنالتی خود را از دست داد و دارکو پانچف پنالتی خود را تبدیل به گل کرد تا جام باشگاههای اروپا برای اولین باربه یوگسلاوی برده شود. سرخ ستاره در 29 مه 1991 در مقابل دیدگان 60،000 تماشاگر و میلیون ها تماشاگر تلویزیونی در سراسر جهان ، 5-3 پیروز شد. بیست هزار هوادار ستاره قرمز در استادیوم سن نیکولا و میلیون ها نفر از آنها در سراسر یوگسلاوی و جهان بزرگترین موفقیت در تاریخ ستاره ستاره سرخ را جشن گرفتند. 

در سال 1992 ، با خروج بازیکنان بی شماری از نسل قهرمانان ، این باشگاه ضعیف شد (بازیکنان جدیدی نیز اضافه شدند مانند دژان پتکوویچ و آنتو دربنیاک ). موفقیتهای فصل قبل توجه غول های اروپایی را جلب کرد و با عجله پیشنهادات وسوسه انگیز  خود را برای به خدمت گرفتن بهترین بازیکنان ستاره قرمز ارائه می کردند. علاوه بر این ، ستاره سرخ به دلیل جنگ در یوگسلاوی سابق مجبور بود بازی های خانگی خود را در کشور مجارستان (بوداپست و صوفیه) انجام دهد و به این صورت شانس دفاع از عنوان خود را کاهش داد. یوفا قالب رقابتها را در آن سال تغییر می دهد و برای اولین بار مسابقات در قالب گروه های چهار تیمی برگزار می شود. با وجود سختی های برگزاری بازی های خانگی در خارج از کشور ، آن ها هنوز هم خوب پیش می رفتند و در گروه خود پس از سمپدوریا دوم شدند .

 

2. رئال مادرید زیدان (2016-2018)

 

http://s12.picofile.com/file/8401603642/hhpdfcl9qicsslk9qjck.jpg" width="630" />

 

در ۴ ژانویه ۲۰۱۶، بنیتز به خاطر کسب نتایج ضعیف، عدم محبوبیت میان هواداران و بازیکنان از سمت خود برکنار شد.در آن زمان، رئال در لا لیگا سوم بودو چهار امتیاز از تیم صدرنشین اتلتیکو مادرید و دو امتیاز از تیم دوم یعنی بارسلونا عقب بود (با وجود یک بازی رو در رو).

در همان روز برکناری بنیتز، زین‌الدین زیدان به عنوان جانشین وی معرفی شد. زیدان پیش از دستیار کارلو آنچلوتی در این تیم بود و سرمربیگری رئال مادرید کاستیا را نیز در کارنامه داشت.[رئال در اولین بازی با حضور زیدان در ۹ ژانویه ۲۰۱۶، دپورتیوو لاکرونیا را با هت‌تریک گرت بیل ۵–۰ در خانه شکست داد. در ۲۸ مه، رئال مادرید با شکست اتلتیکو مادرید در ضربات پنالتی فینال لیگ قهرمانان اروپا، برای یازدهمین بار قهرمان این رقابت‌ها شد.در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۶، رئال با برد ۳–۲ مقابل دپورتیوو، رکورد ۳۵ بازی بدون شکست را ثبت کرد. در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۶، رئال با هت‌تریک کریستیانو رونالدو، ۴–۲ باشگاه فوتبال کاشیما آنتلرز را شکست داد و قهرمان جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۶ شد.

با تساوی ۳–۳ مقابل سویا در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۷، رکورد شکست‌ناپذیری رئال به ۴۰ بازی رسید و رکورد قبلی اسپانیا (۳۹ بازی) که در اختیار بارسلونا بود را شکست. سه روز بعد، با باخت ۲–۱ مقابل سویا، این روند شکست‌ناپذیری به پایان رسید. در مه ۲۰۱۷، رئال برای سی‌وسومین بار به قهرمانی لا لیگا رسید. رئال با شکست یوونتوس در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۷ ضمن قهرمانی برای دوازدهمین در این رقابت‌ها، به نخستین تیمی تبدیل شد که از مقام قهرمانی‌اش در دورهٔ لیگ قهرمانان اروپا دفاع می‌کند. این سومین قهرمانی رئال در اروپا طی ۴ سال بود که لا اوندسیما نیز نامیده می‌شود.

رئال مادرید در سوپر جام اروپا ۲۰۱۷ موفق شد تا منچستر یونایتد را ۲–۱ شکست دهد. پنج روز بعد در سوپرجام اسپانیا ۲–۰ بارسلونا را در بازی رفت شکست دادند و به ۲۴ ال کلاسیکوی متوالی که بارسلونا در آن موفق به گلزنی شده بود پایان دادند؛ بازی برگشت را نیز ۳–۱ بردند و در مجموع ۵–۱ برنده شدند و سوپرجام اسپانیا را بالای سر بردند. رئال مادرید در سال ۲۰۱۸ موفق شد تا برای سومین سال متوالی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود و به اولین باشگاهی تبدیل شدند که سه سال متوالی در فرمت جدید لیگ قهرمانان قهرمان می‌شوند و هم چنین اولین باشگاه از زمان بایرن مونیخ در دهه ۱۹۷۰ میلادی شدند که سه بار متوالی قهرمان یک جام اروپایی می‌شود. پنج روز بعد از قهرمانی سوم، در ۳۱ مهٔ ۲۰۱۸، زیدان در نشست خبری اعلام کرد که باشگاه نیاز به تغییر دارد و کناره‌گیری خودش از سمت سرمربی‌گری این تیم را اعلام کرد.

 

1. بارسلونای پپ (2008-2012)

 

http://s13.picofile.com/file/8401603600/est1xvfbfj3yps7mjxav.jpg" width="630" />

 

فصل ۲۰۰۸–۲۰۰۷ برخلاف سال‌های گذشته موفقیتی برای باشگاه به همراه نداشت و در پی آن جوزپ گواردیولا مربی تیم دوم بارسلونا در پایان فصل جایگزین رایکارد شد.

بارسا در فینال کوپا دل ری ۲۰۰۹ با شکست ۴–۱ اتلتیک بیلبائو برای ۲۵ امین بار قهرمان این رقابت‌ها شد. سه روز پس از آن با شکست رئال مادرید در رقابت‌های لالیگا جام را برای بارسلونا در فصل ۲۰۰۹–۲۰۰۸ به ارمغان آورد. بارسا در حالی فصل را به پایان رساند که در ورزشگاه المپیک رم، منچستر یونایتد فاتح سال قبل جام باشگاه‌ها را با نتیجه ۲–۰ شکست داد . بارسا برای سومین بار قهرمانی جام باشگاه‌ها اروپا را بدست آورد و برای اولین بار در اسپانیا به سه‌گانه رسید. بارسا با شکست مجدد اتلتیک بیلبائو در فینال سوپر جام اسپانیا ۲۰۰۹ و پیروزی در مقابل شاختار دونتسک در فینال سوپر جام اروپا ۲۰۰۹ دو جام دیگر را نیز بالای سر برد. در دسامبر ۲۰۰۹، بارسا جام باشگاه‌های جهان ۲۰۰۹ را نیز فتح کرد و اولین تیم تاریخ فوتبال شد که شش‌گانه جام‌ها را توانست کسب کند. همچنین بارسلونا با فتح لالیگا با ۹۰ امتیاز و فتح سوپر جام برای نهمین بار توانست دو رکورد تازه در فوتبال اسپانیا به ثبت برساند.

بارسلونا در سال 2010 دو رکورد جدید در فوتبال اسپانیا بدست آورد زیرا آنها با کسب 99 امتیاز قهرمانی لالیگا را حفظ کردند و برای بار نهمین بار قهرمان سوپرکاپ اسپانیا شدند. هر چند در نیمه نهایی همان سال با شکست در نیمه نهایی لیگ قهرمانان مقابل اینتر مورنیو از تکرار قهرمانی خود باز ماندند.

بعد از کناره‌گیری لاپورتا در ژوئن ۲۰۱۰، ساندرو راسل بعد از مدتی کوتاه به عنوان مدیر جدید باشگاه انتخاب شد. رأی‌گیری برای انتخاب مدیر جدید در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۱ برگزار شد و راسل توانست با کسب ۶۱٫۳۵٪ (تعداد ۵۶٬۰۸۸ رأی) کل آرای مأخوذه به ریاست باشگاه برسد. او سپس توانست داوید ویا را با ۴۰ میلیون یورو از والنسیا و خاویر ماسچکرانو را با ۱۹ میلیون یورو از لیورپول به همراه دو بازیکن دیگر در نوامبر ۲۰۱۰ به خدمت بگیرد. بارسلونا توانست در اولین ال کلاسیکو در فصل ۲۰۱۰–۱۱، رئال مادرید را با حساب ۵–۰ شکست دهد و هم‌چنین در آن فصل توانست برای سومین سال پیاپی با ۹۶ امتیاز فاتح لالیگا شود.در آوریل ۲۰۱۱ بارسلونا که به فینال کوپا دل ری راه یافته‌بود در این مرحله مقابل رئال مادرید قرار گرفت و بازی را با حساب ۱–۰ در مستایا واگذار کرد. در ماه مه نیز، بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان اروپا با شکست دادن منچستر یونایتد با حساب ۳–۱ در ورزشگاه ومبلی لندن که از یک لحاظ تکرار فینال سال ۲۰۰۹ محسوب می‌شد، برای چهارمین بار قهرمان اروپا شد. اما در فصل ۱۲–۲۰۱۱ چندان موفقیت آمیز نبود . آنها پس از واگذار کردن لالیگا به رئال مادرید ، در نیمه نهایی لیگ قهرمانان با شکست برابر چلسی دور مسابقات کنار رفتند. کاتالان ها در این فصل تنها کوپا دل ری را با پیروزی ۰–۳ مقابل تیم اتلتیک بیلبائو بدست آوردند. در پایان فصل پپ گواردیولا از هدایت بارسا کناره‌گیری کرد. باشگاه پس از کنار رفتن او تیتو ویلانوا را که پیش از این به عنوان مربی و دستیار گواردیولا فعالیت می‌کرد، به سمت سرمربی برگزید.