ورنر در چلسی چه جایگاهی خواهد داشت؟
طبق شایعات و توییت‌های ژورنالیست‌های معتبر، انتقال تیمو ورنر به چلسی محتمل به نظر می‌رسد. در این پست قصد داریم به بررسی اجمالی ورنر در چلسی بپردازیم.
ورنر ۲۴ ساله با ۱۸۰ سانتیمتر قد، جزو سریعترین مهاجمان بوندسلیگا محسوب می‌شود. درخشش ورنر از اشتوتگارت آغاز شد، زمانی که او در کنار جوانانی مثل پاوارد و کوستیچ، همچنین بازیکنانی با تجربه‌ای همچون هارنیک و ایبشویچ نقش آفرینی می‌کرد.
در سال ۲۰۱۶ پس از صعود لایپزیگ و استارت پروژه‌ی جاه طلبانه با هازن هوتل، همراه با سایر بازیکن جوانان (نبی کیتا، اولیور بورکه و...) راهی این تیم شد تا به ماجراجویی خود در بوندس لیگا ادامه دهد.
خرید ۱۴ میلیونی ورنر از اشتوتگارت نگون بخت که در کمال ناباوری به بوندسلیگای دو سقوط کرده بود، برای رانگینک و لایپزیگ بسیار استراتژیک بود. ورنر در اوج شگفتی، در 31 بازی، 21 گل به ثمر رساند، درحالیکه در 95 حضور خود در اشتوتگارت فقط 13 بار موفق به گشودن دروازه‌ی حریف شده بود.
ورنر توانست ثبات را چاشنی این شگفتی بکند و در مجموع ۱۲۳ بازی خود، ۷۵ گل به ثمر برساند.
پس از انتقال نیکولاس سوله به بایرن، انتظار می‌رفت تا دیگر موکل کارلهینز فورستر نیز به بایرن منتقل شود. ممانعت سران لایپزیگ و صحبت های صالح حمیدزیچ و البته حضور لواندوسکی در بایرن سبب شد تا این انتقال منتفی شود و ورنر حداقل برای یکسال دیگر در لایپزیگ بماند.
سبک مدیریتی و خرید های هوشمندانه مارینا گرانوفسکایا، مدیر توانمند باشگاه چلسی، سبب شد تا با کمک پیتر چک بتوانند خیلی زود با ورنر به توافق شخصی برسند و این انتقال صرفا با پرداخت مبلغ فسخ می‌تواند نهایی شود.
اگر این انتقال نهایی شود، سناریو‌های زیادی می تواند رقم بخورد که به بررسی برخی از مهمترین آنها می‌پردازیم.
اگر ژیرو در باشگاه بماند
در صورت ماندن ژیرو و خرید ورنر، قطعا از ورنر در پست‌های کناری یا مهاجم دوم، استفاده ی زیادی خواهد شد. ژیرو یک سکونشین صرف نیست و با شهامت در مورد دقایق بازی مطلوب خود در رسانه ها صحبت می کند. پس ورنر می تواند مانند نقش خود در لایپزیگ، در پست های کناری و عقب تر از باکس حریف بازی کند، تا بتواند از مهمترین توانایی خود، یعنی سرعت و فرار روی خط آفساید متمرکز باشد.
حضور ورنر خارج از باکس حریف، مارک کردن او را برای مدافعین سخت‌تر می‌کند. یوسف پولسن در لایپزیگ شاید در امر گلزنی کم فروغ بوده، اما با حضور خود میان مدافعین میانی حریف، فضای زیادی را برای ورنر در پشت محوطه ایجاد می‌نمود.
استفاده از ورنر بعنوان وینگر-مهاجم در سیستم هایی نظیر ۴۳۳، ۴۲۳۱، ۴۱۴۱ نیازمند عدم قرینگی در سمت مقابل است.
در این صورت، خرید یک وینگر سمت راست کلاسیک برای نیمکت، نظیر رایان فریزر یا بن رحما، محتمل به نظر می‌رسد تا سیستم در زمان دفاعی از ۴۳۳ به ۴۴۲ سوییچ شود.
همچنین در سیستم ۴۱۴۱ و ۴۲۳۱ نیز، احتمال حضور فول‌بکی مانند چیلول که به بازی عرض بدهد بیشتر می‌شود چراکه تمایل ورنر به حرکت در عرض و شوت زنی، بیشتر از حرکت در کناره‌ها و سانتر از جناحین است.
ورنر می تواند در ضد حملات به خوبی از سرعت خود استفاده و مدافعین کناری حریف را وادار به دوندگی کند، چیزی که در چلسی پس از فروش روبن به رئال مادرید، کمتر شاهد آن بودیم. همچنین در زمان مالکیت توپ، ورنر می‌تواند در تیر دوم، بین فولبک و سنتربک حریف برای زدن ضربه‌ی سر جاگیری کند. تعدد نفرات در باکس حریف، حتی اگر موفقیتی برای ورنر نداشته باشد، فضای بیشتری را برای آبراهام فراهم خواهد کرد.
اگر ژیرو و باتشوایی بروند
با فروش ژیرو، دقایق بازی زیادی در رقابت‌های مختلف برای ورنر و آبراهام وجود خواهد داشت. لمپارد می‌تواند بنا بر تاکتیک و بدون اینکه مشخص شود کدام نفر اصلی و کدام نیمکت نشین است از هر دوی آنها به خوبی بازی بگیرد.
حضور ورنر در نیمه‌های دوم که مدافعین حریف خسته از درگیری های فیزیکی هستند، فضای زیادی را در اختیار او قرار خواهد داد.
علیرغم اینکه ورنر مهاجم هدف نیست، شاید بتواند بعنوان مهاجم کاذب نیز در کنار دو وینگر-مهاجم بازی کند؛ این به معنای این است که چلسی می‌تواند بازیکنی نظیر سانچو را نیز، در صورت تمایل مربی، به تیم اضافه کند.
اگر ژیرو و باتشوایی بمانند یا چلسی مجموعا حداقل ۴ مهاجم داشته باشد
حضور همزمان ۳ مهاجم آماده مانند ژیرو، آبراهام و ورنر و یک مهاجم معمولی دیگر نیز، سبب می‌شود تا یقینا بتوان گفت سیستم اصلی فصل آینده با ۲ مهاجم خواهد بود.
این سناریو کمترین احتمال را خواهد داشت، در دهه‌ی اخیر تیم‌های بدون وینگر مهاجم موفقیتی نداشته‌اند، استفاده از زوج تهاجمی کاملا منسوخ و خط هافبک سیستمهایی نظیر ۴۴۲ و ۳۵۲ به راحتی خنثی خواهند شد.
اما همچنان استفاده از ۲ مهاجم همزمان در دقایق پایانی بازی محتمل است.
نویسنده: عرفان غفرانی
