صحبت های جالب پازولینی درباره جوانان ایرانی

مو بلند ها در خدمت فرهنگ کاذب قدرت:

سپتامبر گذشته در ایران بودم. در قلب ایران. کشوری که با اصطلاحی سخت کریه عقب مانده خوانده می شود و یا با اصطلاح دیگری به همان کراهت و زشتی : در حال جهش تکاملی. بر روی آن اصفهان ده سال پیش، یکی از زیباترین شهرهای دنیا و شاید زیباترین،  اصفهان جدید ، مدرن و بسیار زشتی زاده شده است. ولی هنوز هم در خیابان هایش ، در کارگاهها ، در گردشگاهها ، طرف عصر ،  جوانهایی دیده می شوند که ده سالی پیش در ایتالیا هم می دیدیم. بچه های موقر و بی نام و نشان. با پس کله های زیبا و تمیز. با چهره های زیبا و پاک و روشن و آراسته به حلقه زلفی باوقار و بی گناه. دفعتاً شبی که در خیابان اصلی شهر گردش می کردم دو موجود دهشت آور دیدم : نه این که دو موبلند حسابی باشند، ولی به هر حال موهایشان را اروپایی زده بودند ، پس کله بلند و روی پیشانی کوتاه ، روغن زده و کشیده شده، با دو حلقه ی مصنوعی و کثیف روی شقیقه و روی گوش.

این موها چه می گفتند؟ می گفتند: ما جزء این گداگشنه ها نیستیم. ما جزء این فلکزده های عقب مانده نیستیم که هنوز در عهد بربریت به سر می برند. ما کارمند بانک هستیم. ما دانشجو هستیم. بچه ی پدرانی که با کار در شرکت های نفتی پولدار شده اند. ما اروپا را می شناسیم. ما کتاب خوانده ایم. ما بورژوا هستیم. و اینهم موهای بلند ما به عنوان شاهدی که مدرن بودن بین المللی و امتیازات ما را ثابت می کند؛ و بدین ترتیب این موهای بلند گویای چیزهای دست راستی بودند

پ.ن:به نظرتون هنوزم از اون مدل جوونا تو ایران پیدا میشه؟