مناظرات فوق العاده امام صادق (علیه السلام)"قسمت دوم"

 ●در این قسمت؛

مناظره ­ی امام صادق(علیه ­السلام) با مرد کافر: هشام بن حکم می­گوید: مرد کافر و غیر معتقدی از حضرت صادق(علیه ­السلام) سؤالاتی کرد:

پرسید: چرا خداوند همه­ی مردم را مطیع و موحد نیافرید، با این­که چنین قدرتی داشت؟

امام(علیه ­السلام) فرمود: اگر آن­ها را مطیع می­آفرید، دیگر نباید به آن­ها ثوابی می­داد چون وقتی طاعت، کار آن­ها نباشد و خداوند آن­ها را به اجبار مطیع آفریده باشد، بهشت و جهنم، لازم نیست. ولی آن­ها را آفرید و دستور به اطاعت و نهی از مخالفت نمود و به وسیله ­ی پیامبران، حجت را بر آن­ها تمام کرد و با نزول کتب، بهانه را از پیش انسان برداشت، تا اطاعت­کار و معصیت­کار، خود آن­ها باشند و با اطاعت، سزاوار پاداش و با معصیت، مستوجب کیفر شوند.

مرد کافر پرسید: آیا کار نیک که بنده انجام می­دهد، عمل اوست و کار بد نیز از خود بنده سر می­زند؟

امام(علیه ­السلام) فرمود: کار نیک را بنده انجام می ­دهد و خداوند به آن امر کرده، عمل بد را او انجام می ­دهد و خداوند از آن نهی کرده است.

کافر گفت: مگر آن عمل را با همان عضو و آلتی که خدا در او ترکیب کرده انجام نمی­ دهد؟

امام(علیه ­السلام) فرمود: چرا، اما با همان آلتی که کار نیک را انجام می ­دهد، قادر است که کاربد را نیز انجام دهد و خدا او را از آن نهی کرده است.

پرسید: آیا بنده را در این رابطه اختیاری هست؟

امام(علیه­السلام) فرمود: خداوند، هیچ کاری را نهی نکرده مگر این­که می­دانسته بنده، قدرت بر ترک آن را دارد و او را به هیچ کاری، مأمور نکرده است مگر این­که می­دانسته قدرت انجامش را دارد، چون خداوند ستمگر و بیهوده­کار و ظالم نیست که بنده را مکلف به کاری کند که قدرت بر انجام آن را نداشته باشد.

کافر گفت: اگر خدا کسی را کافر بیافریند، آیا قدرت ایمان­آوردن دارد و خدا می­تواند از او بازخواست نماید که چرا ایمان نیاوردی؟

امام(علیه ­السلام) فرمود: خداوند، تمام انسان­ها را مسلمان آفرید و به آن­ها امر و نهی می­کند. کفر اسمی است که بعد از انحراف بر روی شخص نهاده می­شود و هرگز خداوند او را کافر نیافریده است. کفر پس از حقیقت بر او عرضه می­شود و او منکر می­گردد، و با همین انکار کافر می­شود.

کافر گفت: ممکن است خداوند، شری را برای بنده مقدر نماید، اما او را امر به کار خیر کند؟ یا این­که قدرت انجام خیر را نداشته باشد (چون شر را برایش مقدر کرده است) و برای این کار او را عذاب نماید؟

امام(علیه ­السلام) فرمود: شایسته ­ی عدل خدا و رأفت او نیست که برای بنده­اش شری را مقدر نماید و از او همان شر را بخواهد و بعد او را امر به انجام کاری کند که می­داند نمی­تواند انجام دهد و بخواهد از کاری که قدرت ترک آن را ندارد، دست بکشد. آن وقت او را بر کاری که می­داند قدرت انجامش را نداشته، عذاب کند.

❇️کوتاه ترین دعا برای بلندترین آرزو...❇️

??#اللهم_عجل_الولیک_الفرج ??

تنظیم:عبدالحسین" target="_blank" rel="noopener noreferrer">https://www.tarafdari.com/user">تنظیم:عبدالحسین منتظرالمهدی