صندلی داغ طرفداری: محمد حسن خدادوستان؛ اتوبوس سوار شهر لندن

اختصاصی طرفداری- در قسمت پنجم سری سوم صندلی داغ طرفداری، رفتیم سراغ یکی از همکارانی که کلا همه فن حریفه. یعنی واژه همه فن حریف رو از روی محمد حسن خدادوستان ساختن. البته بگما جز بازه های معدودی در سال، گیر آوردنش از رییس جمهور کشور های مختلف هم سخت تر اما خب ما هر جور بود، پیداش کردیم و آوردیمش که بشینه روی صندلی داغ سال 1398.

توی همه بخش ها هستش تقریبا و از خبرنگاری تو ورزشگاه تا خبر های بخش خارج و داخل بگیرید تا اَرنج تیم ها و سرمربیگری لب خط ( این آخریو مزاح کردم) البته واقعا اگر چنین صحنه ای هم دیدیه بشه، جای تعجب نداره چون هم تو کارش حرفه ای هم همه فن حریف. و من نمی دونم چرا همش تو اتوبوس؟ قطعا باید این سوال بهم جواب بده. ماجرا از این قرار که دقیقه 88 بازی آرسنال و فولام مثلا پیام می ده که من اتوبوس فلان شهر به فلان شهرم، می شه گزارش بازی آرسنال جای من بزنی ( :||||||| ). انصافا تا لپتاپ روشن بشه 2 دقیقه بیشتر زمان می بره ( :)))) )

جدا از شوخی حالا بریم سراغ خودش و ببینیم چیا برامون داره بگه. محمد حسن جان ما در خدمتیم.

محمدحسن خدادوستان هستم، متولد 18 مرداد 1378، زاده اصفهان که فعلا به دلیل دانشگاه ساکن تبریز هستم. تو دانشگاه صنعتی سهند تبریز مهندسی عمران می خوانم و در حال حاضر ترم دو ام.

می خواست از این قسمت سریع بگذره که، دوباره نشون دمش روی صندلی داغ، برخی از بچه های قسمت های قبل خیلی سریع گفتن که مجرد اند (منطورم اصلا فرد خاصی نیستا!) شما چطور؟ و خواهر و برادر هم داری؟

خب سلام می کنم اول به تو روزبه و همینطور به مخاطبای عزیز طرفداری، در مورد اتوبوس و دقیقه 88 بازی با فولام که بعدا حرف می زنیم ( داداش با اشتباه کردم مشکل حل نمی شه؟! ) اما در مورد این سوالت باید بگم که مجردم، خیلیم مجردم اگر بدونی چی میگم :)). یک خواهر و یک برادر هم دارم که جفتشون ازم بزرگترن و جفتشون ازدواج کردن و یه بچه خواهر کوچولو سه ساله به اسم ارشیا هم دارم.

 محمد حسن و فوتبال

راستش آرسنالی شدنم اینقدر دیگه به قبل برمیگرده که دقیقا یادم نمیاد چی شد و چطور شد اما مطمئنم فیفا 2003 و نقطه چین مهران مدیری بیشترین تاثیرو داشت و بعدشم قهرمانی بدون شکست و تیری آنری ( بزن به افتخارش). در مورد زمانشم فقط اونقدر مطمئنم که تو فینال 2006 بعد شکستمون به بارسا گریه‌ کردم از قبلشم قهرمانی 2004 لیگ رو یادمه. در مورد پرسپولیسی بودنم هم ولی مطمئنم که دقیقا از سال 86 و پرسپولیس قطبی بود که اونوقت با پرسپولیس حال کردیم و با بهترین دوست اون زمانم جفتمون پرسپولیسی شدیم و هستیم هنوز هم.

از وضع مخوف آرسنال تو چند فصل اخیر شاکی نیستی؟ 

حالا مخوف بذار اسمشو نذاریم، دوران سختی بود برای آرسنال بعد ساختن ورزشگاه جدیدش که ایدئولوژی باشگاهو یکم عوض کرد و بعدش باشگاه به عدم موفقیت یکم عادت کرد به هرحال و بدشانسیم که از عناصر جدایی ناپذیر از تیم ماست متاسفانه. با این حال تو سالای اخیرم چند جام گرفتیم و اونقدرام وضعیت ترسناک نبود و من به جای این که حسرت بخورم برای این چند سال به آینده باشگاه امیدوارم؛ مخصوصا که امسال تیم امری به نظرم خوب نشون داده و با تقویت و بهتر شدن به نظرم سالای خوبی پیش روی باشگاهه.

قهرمان این فصل لیگ ایران به نظرت کیه؟

والا دوست دارم پرسپولیس بشه و به نظرم دربی 10 فروردین و نتیجش خیلی تاثیرگذاره که علاقه من تبدیل به نظر قطعیمم بشه. با این حال تا نتیجه اون مشخص نیست چندتا تیم خیلی خوب مثل تیم شهرمون، سپاهان یا تراکتور و حتی همین استقلال امسال هستند که بازی پرسپولیس با استقلال رو خیلی خیلی مهم تر می کنه و به نظرم خیلی از راه قهرمانی رو میریم اگر بتونیم تو دربی پیروز بشیم.

محمد حسن در زندگی شخصی

تو زندگی شخصیم آدم پر سر و صداییم نسبتا که می تونم با هرکسی سریع دوست شم، دوستای تقریبا زیادی دارم و حالا که دو شهر واسم خونه شده تعدادشون بیشترم شده. اگر از بزرگترين تنفرم بپرسید قطعا بهتون فسنجون رو میگم که تنها غذای تاریخه که امکانش بوده و حتی یک لقمه هم نخوردم. دوبار کنکور دادم که اولی تجربی و دومی ریاضی بود که دومی گرفت و به کمکش الان دانشگاهم ( هر موقع به سه رسیدی بیا شاخ بازی درار، دو تا که چیزی نیست برای من). خیلی دیگه چیزی ندارم به جز این که عیدتون مبارک. ( نه مرسی که عید تبریک گفتی ولی کار داریم باهم، دیر اومدی، نخواه زود برو :))) )

محمد حسن و طرفداری

 در مورد خبرنگاری و کارهای مربوط، باید بگم که همه چیز از علاقه و زبان دونستن شروع شد و تو یکی از سایتای هواداری آرسنال مشغول به نوشتن اخبار آکادمی شدم، بعد یک سال اینطورا از طریق حامد جباری در دی ماه 93 به تیم طرفداری پیوستم و خیلی سریع هم جزو اعضای اصلی تحریریه این سایت شدم به هرحال ( چه کلاسیم گذاشت برامون :||| ). کار تو طرفداری همیشه لذت بخش بوده با این که بازه های زمانی زیادی از طرفداری و کار فاصله گرفتم تا به جاهای دیگه زندگیم مثل کنکور و تغییر شهر برای دانشگاه برسم. یه مدت هم از طرفداری جدا شدم و با یه سایت ورزشی کاپ همکاری کردم البته. البته این که تقریبا تمام دوران حضورم در سایت کوچیک سن ترین فرد تحریریه بودم هم سخت بوده ولی بش عادت کردم. ( ته تاقاریمونه)

من تقریبا در تمامی بخش های طرفداری کار کردم و از این بابت به خود می بالم ( دمت گرم). از بهترین تجربه های من در طرفداری زنده کردن نسبی بخش ورزش های دیگه و پوشش خبری دو تا بازی های اسیایی و یک المپیک بوده، ازچند خاطرات تلخیم هست که خب مهم نیست. با این حال ورزشگاه رفتن ها، مصاحبه ها مخصوصا اون مصاحبه با نویدکیا و همینطور تجربه ترجمه سخت MOTD هم همشون جالب بودن برام. ( واقعا مچ آف د دی خیلی بخش سختی، هر که می بینه و لذت می بره به عدد ماچ غیر رومانتیک برای محمد حسن بفرسته)

محمد حسن دوست داری بیشتر پای دستگاه باشی یا تو ورزشگاه خبر تهیه کنی؟ 

این که جفتش جذابیت خاص خودش رو داره و تجربه های بسیار قشنگیه که شکی توش نیست. ولی داخل ورزشگاه بودن و مصاحبه گرفتن واقعا تو رو تو جو فوتبال که خودش نوعی عشقه قرار میده و تجربه ارتباط از نزدیک با چیزی که دوستش داری رو بهت میده که حس خیلی قشنگیه. بنابراین دوست دارم مخصوصا تو روزای شلوغ ورزشگاه ها داخل جو ورزشگاه باشم و از اونجا خبر بفرستم.

و در آخر چرا اینقدر همش تو اتوبوسی؟

یه طورایی خودمم نمیخوام اینقدر تو اتوبوس باشم یا درگیر باشم که فعالیتم کم باشه اما سال اول دانشگاه یکم شمارو از روتین زندگیتون میندازه و خب برای من که باید تو خوابگاه زندگی کنم و یه چیزی حدود هزارکیلومتر از خانواده دور باشم کار رو سخت تر هم میکنه. همین عوامل و دلتنگی برای شهر و دیار باعث شد که تو سال اول حداقل بیش از حد انتظار خودمم که شده برگردم اصفهان و بین اصفهان و تبریز در حرکت باشم تا به قول تو اوقات زیادیو تو اتوبوس بگذرونم، هرچند این اتفاق به نظرم تو سالای بعد کمتر بیافته. ( آره ایشالا چیزی رخ می ده که برای خودت بهتر )

سخن آخر رو آقای خدادوستان بفرمایید

والا به عنوان سخن آخر عید رو به همه تبریک می گم دوباره، امیدوارم سال جدیدشون بهتر، خوشحال تر، با اتفاقات بد کمتر و گرفتاریای خیلی محدودتر همراه باشه و در کنار دوستانشون و خانوادشون به هرچیزی که می خوان برسن. امیدوارم به طور کلی سال بهتری برای کشورمون، ورزشمون و تک تکمون باشه. از تو هم تشکر می کنم روزبه که فرصت این اتفاق رو بهم دادی. ( تو پرانتز بگم که محمد حسن از بچه های نابیکس طرفداری، منم از طرف خودم و همه برات چنین آرزوهایی رو دارم ).