هالیوود با بن افلک باز هم یک روایت جعلی و ضد ایرانی دیگر می‌سازد
چند وقتی است که دی ریس کارگردان زن سیاهپوست، تولید و ساخت فیلم سینمایی با عنوان اولیه «آخرین چیزی که او می‌خواست» را با محوریت قضیه مذاکره مک فارلین مقابل دوربین برده است؛ فیلمی که با اسامی دیگری مثل پرونده «ایران گیت» یا رسوایی «کنترا گیت» در آمریکا شناخته می‌شود و آن را با همکاری شبکه نتفلیکس آمریکایی مقابل دوربین برده است. دی ریس از «بن افلک» و «آن هاتاوی» دو بازیگر هالیوودی برای ایفای نقش در چهارمین فیلم بلند کارنامه‌اش که مضمونی سیاسی دارد، استفاده می‌کند.
فیلم «آخرین چیزی که او می‌خواست» اقتباسی سینمایی از رمان سیاسی، پیچیده و مهیج با همین نام است که توسط «جوان دیدیون» نوشته شده و فیلمنامه اقتباسی این اثر را نیز مارکو ویلالوباس نوشته است. برخی منابع خبری از سفارشی بودن این فیلم از سوی طیفی از جمهوری خواهان آمریکایی خبر می‌دهند.
اتفاقات و داستان این کتاب در میانه دهه ۸۰ میلادی رخ میدهد و در مورد فردی به نام النا مکماهان، یک خبرنگار روزنامه واشنگتن پست است که پس از اینکه از شغلش استعفا می‌کند تا مراقب پدر بیمار و در حال مرگ خود باشد، متوجه می‌شود به نحوی وظیفه و نقش پدرش به عنوان یک دلال اسلحه مرتبط با دولت امریکا در امریکای مرکزی را به ارث برده است. اوضاع زمانی برای النا مکماهان جدیتر می‌شود که درگیر ماجرای ایران- کنترا یا ماجرای مکفارلین در دهه ۸۰ میلادی می‌شود؛ برنامهای که در دوره ریاست‌جمهوری ریگان به اجرا درآمد.
صرف‌نظر از اطلاعات کلی درباره فیلم «آخرین چیزی که او می‌خواست»، توجه و تذکر چند نکته حائز اهمیت است:
- نکته اول اینکه وقتی قرار است شبکه امریکایی نتفلیکس به سفارش نئوکان‌های تندرو و جنگ‌طلب اثری را بسازد که یکی از طرف‌های اصلی و درگیر ماجرا ایران باشد ناگفته پیداست که باید منتظر فیلمی سرشار از اتفاقات مجهول تاریخی، اما با رنگ و لعاب هالیوودی باشیم که مهم‌ترین شاخصه‌اش، وجه ضد‌ایرانی بودن آن است.
- دیگر نکته قابل اعتنا اینکه قرار است نقش اول فیلم «آخرین چیزی که...» را بن افلک بازی کند. بن افلک کارگردان فیلم «آرگو» است. وی در کنار جرج کلونی تهیه کننده آرگو سعی کردند با تشبث به انواع دروغ‌های شاخدار و قدرت تخیل امپریالیستی موضوع تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در ایران را به شکلی روایت کنند که در خدمت تقویت هژمون متوهمانه امریکا باشد. در واقع این دو سعی کردند با پوشاندن یک پوستین وارونه و فیک بر قامت انقلاب دوم کشورمان بنا بر فرموده امام خمینی (ره) در سال ۱۳۵۸، هم نوکری خودشان را به لابی‌های قدرت و فعال در پشت پرده سیاست آمریکا اثبات کنند و هم کینه و عقده آمریکایی‌ها نسبت به ایرانی‌ها را نشان بدهند.
- نکته قابل توجه دیگر در مورد این اثر دی ریس، کارگردان آن است که اولاً یک زن و ثانیاً برحسب اتفاق، یک سیاهپوست است. برای نئوکان‌هایی که با سیاست‌های نژادپرستانه و ضدمهاجرتی ترامپ مورد تنفر بسیاری از مردم آمریکا قرار گرفته‌اند و ساخت این اثر توسط یک زن «سیاهپوست» که مورد حمایت آشکار جمهوری خواهان تندرو و جنگ‌طلب قرار گرفته می‌تواند قماری باشد که آن‌ها خودشان را پیشاپیش برنده آن می‌بینند!
سال‌های زیادی است که سینمای غرب با سردمداری هالیوود سعی در تخریب وجهه تاریخی و معاصر ایران اسلامی دارد.
