پرفورمنس آرت بارسا در ومبلی یا وقتی می گوییم «بارسا استایل» از چه سخن می گوییم

صحنه گل سوم بارسا به تاتنهام بی شک یک «شعر در حرکت» است... فلسفه بارسا به خوبی در این گل دیده می شود ایجاد مثلث های محبوب کرایفی که بارها در این پاسکاری های شاعرانه خلق می شود از دیگر نکات جالب توجه این گل است با وجود تمام تلاش ها برای دور کردن بارسلونا از فلسفه و میراث کرایف در دوران راسل و بارتومئو و با مربیانی چون تاتا مارتینو و انریکه و والورده(البته تنها حسن انریکه به دو نفر دیگر اعتقاد اش به فوتبال هجومی بود هرچند نه به شکل کرایفی بلکه بیشتر به شکلی مستقیم و فیزیکی) هنوز در صحنه هایی اینچنین(یا گل چهارم به پی اس وی آیندهوون) شاهد بازگشت بارسا به سبک اصیل خود اش هستیم، که نشان گر این است که این فلسفه ریشه هایش آنچنان عمیق است که به این زودی ها محو نخواهد شد و دیگر به بخشی از هویت و تاروپود بارسا بدل شده است امیدوارم با ورود کادر فنی ای معتقد به توتال فوتبال همانند گذشته در هر بازی بارها شاهد چنین صحنه هایی باشیم والورده یا موفق به پیاده کردن یک سبک خاص پاس کاری در بارسا می شود یا این فصل را بدون جام سپری خواهد کرد در آخر اگر میخواهید بدانید «بارسا استایل» چیست و در 2018 چگونه «کار» کی کند، این گل را بارها «نگاه» کنید زنده باد بارسا زنده باد کاتالونیا