سرقت لوح زرین داریوش هخامنشی بزرگترین سرقت تاریخی نیم قرن اخیر

درود ارزشمندترین اثری که طی نیم قرن اخیر از موزه های ایران به سرقت رفته، لوح زرین هخامنشی میباشد. اثری که یکی از ۴ لوح سیمین(نقره ای) و زرین (طلایی) کاخ آپادانا بحساب می آمد. این لوح زرین در روز ۲۷ یا ۲۸ شهریور سال ۱۳۱۲، بتوسط فردریک کرفتر آلمانی از اعضای هیئت حفاری تخت جمشید، از زیر ستون های کاخ اصلی آپادانا بدست آمد‌. درمیان این جعبه های و گنجینه های داخل آنها دو عدد در طول سال ها به تاراج رفته است. و جای خالی یکی از آنها در گوشه شمال غربی آپادانا، در دلِ سنگِ کوه آشکار مانده بود. . . داستان از این قرار است که: فردریک کرفتر در سال ۱۳۱۳ به بررسی جای خالی پرداخت و نتیجه گرفت که در سه گوشه دیگر تالار نیز باید نمونه های مشابه دیگری وجود داشته باشد. او پس از کندکاری و حفاری شمال شرقی و جنوب شرقی کاخ، توانست این جعبه ها و گنجینه های درون آنها را کشف کند. این الواح چهار گانه بلافاصله پس از کشف، به کاخ مرمر تهران (دفتر کار رضا شاه) و سپس از آنجا به موزه ایران باستان انتقال یافت. یک جفت از آنها هنگام افتتاح موزه شهیاد، به برج شهیاد (آزادی کنونی) انتقال یافت. از آنجا که بدلیل تظاهرات و درگیری های خیابانی امکان سرقت این آثار بسیار زیاد بود، بدستور شاپور بختیار نخست وزیر سابق ایران، همه آثار تاریخی موزه شهیاد ازجمله این دو لوح زرین و سیمین مجددا به موزه ایران باستان منتقل شدند. درجریان این نقل و انتقالات متاسفانه یک جفت از این الواح ناپدید شد. این اتفاق ۲۰ سال مسکوت ماند زیرا درپی اتفاقات و هرج و مرج موجود درکشور سندی مبنی بر انتقال این آثار به موزه ایران باستان در دسترس نبود و کسی هم پیگیر مفقود شدن آثار نشد. همزمان با روی کار آمدن محمدرضا کارگر و آغاز عملیات سازماندهی آثار این موزه، خبر گم شدن این آثار و بازجویی از مسئول درخلال سالهای ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۰ انتشار یافت‌. پس این پیگیری ها لوح سیمین (نقره ای) یافت شد. اما متاسفانه پرونده مفقود شدن لوح زرین (طلایی) بجایی نرسید. هرچند دستگاه قضایی و مسئولان سازمان میراث فرهنگی در هیچ یک از گزارش های مطبوعاتی خود، نام متهم و روند دادرسی را تاکنون فاش نکرده اند‌، اما شنیده میشود متهم به ذوب کردن لوح زرین و فروش طلای آن اعتراف کرده (ظاهرا متهم اعتراف کرده که لوح را برای تهیه جهیزیه دخترش و خرید اتوموبیل ذوب کرده است!!!.) . . . معنی کتیبه بی پناه یاد شده از داریوش: داریوش شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه کشورها، پسر ویشتاسپ، از تبار هخامنشی، داریوش شاه میگوید: این است کشوری که من دارم، از جایگاه سکاهایی که در آن سوی سغندند تا برسد به حبشه، از هندوستان تا برسد به لودیه، که آن را اهورامزدا، مهست (بزرگترین) خدایان به من بخشیده است. اهورامزدا، مرا و این خاندان شاهیم را بپایاد. . . پیش از این خواندیم تخریب سر ستون سنگی هخامنشی توسط زوج فرانسوی:https://www.tarafdari.com/node/1071657 به یزدان اگر ما خرد داشتیم کجا این سرانجام بد داشتیم خرد و اندیشه نگهدارتان??