بخشی از کتاب"طاعون" ؛ مسئله اصلی جوامع چیست؟ خوب و بد بودن افراد یا نادانی؟

وقتی به اعمال درخشان اهمیت بیش از حد بدهیم در نتیجه تجلیل مهم و غیر مستقیمی از بدی به عمل اورده ایم. زیرا در آن صورت فرض کرده ایم که این اعمال درخشان فقط به این دلیل ارزش پیدا کرده اند که کیما اند و شرارت و بی اعتنائی محرک اصلی در اعمال بشری هستند. شر و بدی ای که در دنیا وجود دارد پیوسته از نادانی میزاید و حسن نیت نیز اگر از روی اطلاع نباشد ممکن است به اندازه شرارت تولید خسارت کند. مردم بیشتر خوب اند تا بد و در حقیقت مسئله این نیست. بلکه آنها کم یا زیاد نادان اند و همین است که فضیلت یا ننگ شمرده میشود. نومید کننده ترین ننگ ها، ننگ آن نادانی است که گمان میکند همه چیز را میداند و در نتیجه به خودش اجازه آدم کشی میدهد. روح قاتل کور است و هرگز نیکی حقیقی یا عشق زیبا بدون روشن بینی کافی وجود ندارد. کتاب"طاعون" اثر آلبر کامو صفحه 165 بنظر شما خوب و بد چیه؟ اصلا خوب و بد داریم؟ یا همه این ها صرفا زاده نوع نگاه ما و میزان درک و شعورمون از وقایع هست؟