چگونه زامبروتا به یکی از بهترین مدافعان کناریِ فوتبال مدرن تبدیل شد؟
طرفداری- مارچلو لیپی، افسانه بزرگی در فوتبال ایتالیاست. شاهکار او در قهرمانی ایتالیا در جام جهانی 2006، آن هم وقتی که فوتبالِ ایتالیا شرایط سختی را سپری می کرد، از یادها نخواهد رفت. تاثیر او بر باشگاه ها در پرورش استعدادهای جوان و آماده کردن‌شان برای کسب قهرمانی های متعدد غیرقابل انکار است.
همه لیپی را با سیگاری بر لب به یاد می آورند که با آن استایل خود، داستان های پرافتخاری را رقم زده است. یکی از این داستان ها، مربوط به جانلوکا زامبروتا، یکی از برترین مدافعان عصر مدرن فوتبال است. مردی که در کومو، لومباردی متولد شد و علی رغم حضور آکادمی دو تیم میلان و اینتر، تصمیم گرفت از آکادمی شهر خود فوتبال را آغاز کند.
او در 17 سالگی برای اولین بار در سری بی بازی کرد، اما خیلی زود به سری سی سقوط کردند. دو فصلِ او در سری سی بسیار عالی سپری شد. به قدری خوب بازی کرد که باری، تیم حاضر در سری آ، او را جذب کرد. یوجنیو فاشتی از او در دفاع راست و چپ، وینگ و سایر پست ها استفاده کرد. مهارت های او در حال افزایش بود.
27 بازی در اولین فصل خود در باری؛ تیم های بزرگ ایتالیا آمادگی خود را برای جذب زامبروتا اعلام کردند، اما جانلوکا می خواست یک فصل دیگر در سن نیکولا بماند و پیشرفت بیشتری کند. البته باری هم دستمزد او را افزایش داد.
گلزنی مقابل ونتزیا، کالیاری و به خصوص برابر اینتر در جریان پیروزی 3-2، باعث شد نام وی بر سر زبان ها بیفتد. فرارهای او از فضاهای تنگ و ارسال های دقیقش، باعث شده بود در زمره بهترین های لیگ حضور داشته باشد. با توجه به درخشش بیشتر، مشخص بود مقصد او قرار است یک تیم بزرگ باشد. زامبروتا به تیم ملی ایتالیا دعوت شد که اتفاقی بی سابقه بود، زیرا پس از 50 ساله، بازیکنی از باری به تیم ملی دعوت می شد.
یوونتوس در ژانویه 1999 تصمیم گرفت او را خریداری کند تا در تابستان به تیم محلق شود.این اتفاق برای زامبروتا و یوونتوس عالی بود، زیرا توانایی بازی در کناره های زمین را داشت که بیانکونری به شدت خواستار آن بود. آنچلوتی از او در تمام پست ها استفاده کرد، مخصوصا به عنوان هافبک باکس که زامبروتا به ندرت در طول دوران بازیگری اش در آن پست حضور داشت. او اغلب در کنار ایگور تودور و تاکیناردی بازی می کرد و رویکرد توقف ناپذیری و تسلیم نشدنش، باعث شد محبوب هواداران شود. با این وجود او همچنان به عنوان خاصی دست نیافته بود، که البته بیشتر مقصر خودش به حساب می آمد.
https://ts2.tarafdari.com/users/user137112/2018/08/12/dkzz456xgamg0ct.jpg" style="width: 861px; height: 561px;" />
در رقابت های فصل 2000-1999 که لاتزیو با بیانکونری در کورس حضور داشت، در بازی آخر فصل، یوونتوس به یک پیروزی برابر پروجا نیاز داشت تا بتواند قهرمانی اش را مسجل کند. زامبروتا در نیمه دوم آن بازی به میدان آمد، اما با تصمیم پیرلویئجی کولینا، از زمین بازی اخراج شد. این اتفاق، شکست 1-0 را رقم زد تا همه چیز به بدترین شکل ممکن پیش برود.
فصل بعد، همان اتفاق ها رخ داد و این بار رم قهرمان شد. در پی آن خروج زودهنگام از لیگ قهرمانان اروپا، صبر همه را لبریز کرد. سران یوونتوس تصمیم گرفتند با با آنچلوتی قطع همکاری کنند تا یکی از محبوب ترین ها به دل آلپی برگردد؛ مارچلو لیپی. لیپی برعکس آنچلوتی در یک پست به زامبروتا بازی داد. لیلیان تورام، بوفون و ندود هم به آن تیم اضافه شدند. تورام در پست دفاع راست به قدری خوب بود که زامبروتا مجبور شد در پست وینگ بک چپ بازی کند.
او وظیفه داشت از وینگ بک چپ به داخل محوطه جریمه برود و فضای کافی را برای حرکت ندود فراهم کند. در سمت راست هم تورام و کریستین زنونی حضور داشتند. حضور پسوتو و مونترو در دفاع هم باعث شده بود یوونتوس تیمی مدعی برای کسب اسکودتو داشته باشد. همان چیزی که انتظارش می رفت، رخ داد. با گل های ترزگه و دل پیرو، یوونتوس جلوتر از اینتر و رم قهرمان شد. با وجود حذف زودهنگام از لیگ قهرمانان اروپا، زامبروتا به عنوان یکی از بهترین وینگ بک های جهان شناخته شد و پاداش آن، حضور در آتزوری برای جام جهانی کره-ژاپن بود.
https://ts2.tarafdari.com/users/user137112/2018/08/12/dkzylwhx0aavui8.jpg" style="width: 873px; height: 647px;" />
عملکرد زامبروتا در بازی های بین المللی درست مثل عملکرد او در تیم های باشگاهی بود. در شرق دور او بیشتر به عنوان هافبک راست بازی کرد. البته یک بازی به عنوان وینگ بک حضور داشت. حضور پائولو مالدینی، نستا، کاناوارو و پانوچی باعث شده بود خیال سایر بازیکنان از خط دفاعی راحت باشد و بدین ترتیب زامبروتا با آرامش بیشتری به نفوذ هایش از گوشه های زمین ادامه دهد به هرحال ایتالیا از آن جام جهانی حذف شد که بیشتر به عنوان فاجعه از آن یاد می شود.
زامبروتا به یوونتوس برگشت، جایی که کامورانزی هم به تیم اضافه شده بود. بازیکنی با خصوصیات یکسان. همان اندازه انعطاف پذیر و تکنیکی. جانلوکا که پس از جام جهانی مصدوم شده بود، باید برای جایگاهش می جنگید. یک فصل دیگر با موفقیت به اتمام رسید و زامبروتا تعداد اسکودتو هایش را به عدد 2 رساند، اما لیگ قهرمانان اروپا، برای آن ها چندان خوب پیش نرفت. یوونتوس توانست بر بارسلونا و رئال مادرید-عملکرد او برابر روبرتو کارلوس در اذهان ماند-به فینال رقابت ها برسد. جایی که میلان تحت هدایت آنچلوتی، با بهره گیری از ستاره ای به نام شوچنکو قهرمان رقابت ها شد. برای زامبروتا این اتفاق بسیار تلخ بود.
به اتمام رساندن لیگ در رتبه سوم، حذف بسیار زودهنگام از لیگ قهرمانان اروپا و فرم نامناسب زامبروتا، همه چیز را برای این بازیکن بدتر کرد. کاپلو جانشین لیپی شد و با اعمال تغییراتی، دو اسکودتوی پیاپی برای یوونتوس به ارمغان آورد، اما کالچوپولی، آن رسوایی بزرگ، از راه رسید. بیانکونری به سری بی سقوط کرد و بازیکنان این تیم ساز جدایی زدند.
زامبروتا هم از بازیکنانی بود که درخواست جدایی داد. البته خود این بازیکن ادعا می کند یوونتوس برای افزایش بودجه، او را فروخته و وی هیچوقت درخواست خروج نداده است. با این وجود هنوز هم که هنوز است، یوونتوسی ها او را نبخشیده اند. ابرهای تاریک کالچوپولی بر فوتبال ایتالیا سایه گسترانیده بود و ایتالیا باید برای جام جهانی 2006 آلمان آماده می شد. آتزوری به 24 سال حسرت پایان داد و قهرمان جام جهانی شد. زامبروتا در تیم منتخب فیفا حضور داشت. وی پس از رقابت ها به همراه تورام راهی بارسلونا شد. در طول دو سال او نتوانست ثبات همیشگی اش را تکرار کند و رایکارد کم کم تردید هایش در خصوص او را آغاز کرد.
https://ts2.tarafdari.com/users/user137112/2018/08/12/e8ff19851adfbb71c06902e5e5e2102d.jpg" style="width: 656px; height: 369px;" />
زامبروتا در سال 2008 به میلان برگشت. بازگشت به سری آ و منطقه لومباردی برای او اتفاقی مثبت تلقی می شد. بازی زیر نظر مربیانی چون آنچلوتی، لئوناردو و الگری به تجربیات او افزود. جانلوکا مصدومیت هایی داشت، اما به لطف آزمایشگاه معروف باشگاه میلان، این مصدومیت ها برطرف شدند. با این وجود زامبروتا همچنان در تیم ملی نقشی کلیدی داشت.
در میلان، زامبروتا سومین اسکودتوی دوران بازیگری اش را کسب کرد. تیمی که در 2011 با قاطعیت قهرمان شد. زامبروتا در این تیم تحرک کمتری داشت، اما به لطف تجربیات خود، در کارهای دفاعی عالی عمل می کرد. او در سال 2012 میلان را ترک کرد تا در پستی مدیریتی در باشگاه کیسا سوئیس، آغاز به کار کند. سپس به تیم دهلی دینامو هند پیوست و حتی مدتی به عنوان دستیار کاپلو در جیانگسو سونینگ هم فعالیت داشت.
از زامبروتا همواره به عنوان یکی از برترین مدافعان عصر مدرن فوتبال نام برده خواهد شد. انعطاف پذیری، دوندگی، هوش و خستگی ناپذیری وی همیشه در یادها خواهد ماند.
به قلم Karan Tejwani در وب‌سایت Thesefootballtimes
